Eg vågar å påstå at det er ikkje rart om eg går ned i vekt om det held fram slik…! Det meste av mat eg får i meg, kjem oppatt. All mat gjer meg kvalm, og til tider det eg drikk òg. Eg klarar maxx fire-fem munnfullar med mat, og er det rett på dass for å spy det opp igjen. No kjem ikkje “alt” oppatt; mest slim og “skum”, men eg må som regel belage meg på å henge ved porselenstruna ei stund etter at eg har prøvd å ete. Og resten av dagen held eg meg i senga. Om eg ligg på sida, med ei dyne “pakka” mot magen, så er det ikkje så ille. Khavi kjem som regel tuslande og krøllar seg inntil meg, for å trøyste stakkars mamma’n sin. Det hjelp på.
Det var på det verste då eg var heime i Sogn. Stort sett så sov eg. Laurdagen var spesielt ille; eg spydde og var rett og slett elendig. Men sundagen byrja ting å bli betre, og då eg kom heim var eg i fin form nokre dagar. Heilt til eg gjorde generaltabben, og åt kyllingsnitzel med ris til middag. Etter det har eg stort sett helde senga. Det vesle som vèl å bli i magen, passerar så fort gjennom systemet at eg rekk knapt å svelge siste tugga før eg må på do.
Eg er konstant svolten, sidan maten ikkje ikkje får gjort jobben sin. Og eg går konstant med dårleg samvit fordi eg ikkje trenar. Men når kroppen er så i oposisjon til hjernen, så klarar eg det ikkje. Overskot? Nope. Finst ikkje. I staden ligg eg på sida i senga mi og klagar mi naud til pusen, som er den einaste som gidd å høyre etter. xD
Mykje av tida føles det som om eg har feber; eg føler meg skikkeleg varm, men småfrostig. Kaldsveitte og sliten. Eg trur rett og slett eg må bli flinkare å dokumentere kva eg et. Det må vere ein ingrediens som går igjen i det eg hiver i meg, som gjer at eg blir så dårleg?
Men eg trur like greit eg kan finne senga for i kveld. Har sove fleire gongar i løpet av dagen, men eg kjenner at eg er trøytt som eit fly igjen allereie….*gjesp*
Eg er ikkje ukjend for ville draumar. Det Alice opplevde då ho ramla ned i kaninhòlet den gongen, blir ein såkalla walk in the park samanlikna med den krigssona eg gjerne kjempar meg gjennom på nattestid.
I det siste har draumane mine vore mindre fargerike og morosame enn det dei brukar å vere. Når eg let att gluggane, kastar eg meg som regel inn i ei verd fylt med eventyr og artige vriar på merkelege idèar. Eg har vore på bussturar der eg har observert ein observerande Ibsen i spøkelsesform, eg har vore på fleire zombiejaktturar enn gjennomsnittsmannen, det har vore dragar og alvar, kinesiske mafiakrigarar og hanky-panky med Freddy Kreuger. Er det rart eg elskar å sove? Draumeland er magisk, og den verda eg ser til dagleg bleiknar i forhold.
Men dei siste vekene har draumane mine berre vore realistiske, og eigentleg temmeleg kjipe. Eg likar det ikkje. I natt var eg på ein slags leirskule-ting. Eg var sikkert berre 12-13 år gamal. Alle dei andre som var der, var gutar. Jake frå Two and a Half Men var der blant anna. Det var ein trenar der, som dreiv Jake veldig hardt. Me måtte klatre på nokre klatrestativ, og spring på ei bane. Leiren låg i ein skog med masse myr kring. Ein smal, kronglete veg gjekk forbi gjerdet. Eg gjekk ut dit for å ta bussen til by’n. Det var ingen andre måtar å kome seg derifrå på; om ein gjekk langs med vegane der ute, kom ein alltid tilbake til der ein starta. Ein buss stoppa, og der står bror min og Ane i full bryllaupsmondur. -Der er du, utbryt bror min. -Kvifor var du ikkje på bryllaupsfesten? Eg innser at eg hadde gløymd det. Eg blir heilt fortvila, for eg skulle jo vore i bryllaupet til bror min, og ikkje på ein teit treningsleir?! Det kjem folk ut av bussen, og eg kjem meg ikkje på. Dørane lukkar eg, og bussen forsvinn. Nokre av dei som har gått av, er folk eg kjenner eller har kjend tidlegare, som ikkje har noko tilknytning til bror min. Men dei har vore i bryllaupet. Dei snakkar om kor mykje alle sakna meg. Eg snur og spring tilbake til leiren, der eg klatrar opp på eit høgt høgt stativ, og blir sitjande og stire ut i lufta. Nokre av gutane på leiren kjem opp til meg og lurer på kva som er gale. Eg byrjar å grine, og seier at eg har gått glipp av så mykje. Eg har gløymd så mange viktige ting i livet mitt. Under meg er det ei hard betongtrapp. Langt der nede. Eg hoppar.
Ein annan draum eg hadde som sit ganske godt i, handla om at eg jobba på gamleheimen heime i BaleBy. Dei fleste av dei gamle eg møtte på der, er tidlegare pasientar som no er døde, og har for så vidt vore det ganske lengje. Eg trur eg jobba på kjøkenet eller i vaskeriet, men av ein eller annan grunn var eg berre oppe i etasjen der pasientane held til. Inne på eit rom, som virka heilt enormt, stod det berre ei seng med ei bittelita gamal dame oppi. Ho var så tynn og spinkel, og eg kjende ho igjen frå tida då eg jobba på aldersheimen. Ho døydde for snart 13 år sidan, og var veldig “vekke” før ho tok turen. Men no låg ho der, klår som krystall. Eg gjekk inn til ho, hjelpte ho å byte nattskjorte, og vaska armane, andlete og nakken hennar. Ho smilte til meg, og sa noko om at eg var snill, og at eg ikkje måtte gløyme. Gløyme kva?! Ho sovna igjen, og eg gjekk ut i stova på aldersheimen. Det var nesten ingen ansette på huset. Det stod enorme sekkar med skitenklede i eine hjørnet, og eg skulle prøve å få dei med meg ned i vaskekjellaren. Medan eg sleit og bala på, blei dei gamle i rommet brått yngre og yngre. Dei forvandla seg til folk eg kjenner som idag er mellom 40 og 50 år gamle. Og stadig gjekk alderen nedover. Ein av pasientane samla på datamaskiner. Han var sikkert ikkje meir enn i 30-åra.
Midt oppi alt, har det sjølvsagt vore ein herleg befriande zombiedraum. Det må til. Denne gongen var eg i BaleBy, og me hadde sikra huset til foreldra mine til å bli ein solid festning. Eg og ei handfull andre folk, reiste kring og samla saman folk som hadde overlevd. Mange av dei var born. På eit tidspunkt var eg aleine i huset, og oppdaga ei svartkledd skikking som dreiv å sneik seg kring hushjørna. Då eg keik ut vindauga i andre etasje, på gamlerommet til bror min, oppdaga eg at altandøra nede i stova stod open. Eg sprang ned og fekk klæsja den igjen rett framfor nasa på den svartkledde dama, som viste seg å ikkje vere ein zombie. Ho var eigentleg veldig snill, og ville berre ha litt mat før ho la i veg igjen. Då alle var komne tilbake og trygt innlosjert i huset, reiste eg til Bergen. Som ikkje lengjer var Bergen, men den byen som eg så ofte drøymer om. Eg stod og venta på ein trikk eller ein metro eller eit eller anna slags tog-greier, medan eg høyrde på ein liten radio eg hadde med meg. Det var ingen zombiar i sentrum, men eg visste dei lurte i mørke bakgater. Folk blei oppfordra til å halde seg langt unna folkemasser, men ingen brydde seg. Eg kom meg på toget, men kom meg ikkje av igjen på mitt stopp. I staden måtte eg gå av nede ved ein stor togstasjon ved ei diger elv, der eg visste det var masse zombiar. Eg fekk følgje med ei gamal dame tilbake til der det var trygt, og alt gjekk heilt fint. *ler*
Men i natt kjem eg til å krevje å drøyme noko koseleg. Alveprinsessejeger i ein magisk skog til dømes. Eg treng ein pause frå djupe, teite draumar.
Av ein eller annan merkeleg grunn, har eg ei gryande heimlengsel til Sogn for tida. Eg klarar ikkje å setje fingeren på nøyaktig -kva- det er som gjer at eg drøymer meg dit, men det føles meir som ein reversert prosess i oposisjon til den vanlege lengselen eg har tilbake hit som gjerne kjem snikande når eg er i Sogn! (Håhå, det var skikkeleg mange fine lange ord, gitt! *føle seg smart*) Eg trur mykje av skulda ligg i at eg er rimeleg isolert for tida. I BaleBy er eg stort sett isolert, sidan eg ikkje lengjer har vener som bur der. Men her brukar eg å vere übersosial, og det er konstant invitasjonar til å vere med på ting. For all del; det har ikkje mangla på invitasjonar no heller! Men formen har vore mindre bra, og eg har vore nokre turar i kjellaren etter at Maggie døde. I tillegg jobbar gubbelusken, og eg sit heime med ei lita voffejente som tissar på golvet og riv ned huset om ho blir for lengje aleine. ^^ Og når så mange av dei eg omgås er allergikarar eller har eigne dyr som kanskje ikkje set pris på å ha fem kilo hundekvelp hengande i halen, så er det ikkje så aktuelt å ha ho med på lasset heller.
Men tida kan då brukast på andre ting! Khavi krev masse tid på fanget med kos og lange samtalar (herregud som den pusen pratar?!) og Marky oppfører seg som ein småunge i trassalderen, og er konstant i hælane på meg. Og innimellom gjer eg nokre forsøk på å få rydda andreetasjen, der det ligg strødd med alt slags papir som skal i permar og i system. Kreftene er ikkje akkurat heilt på topp endå, etter ei særs turbulent veke…Idag skulle eigentleg vere min fyrste dag på fast føde, men eg tjuvstarta allereie førre torsdag. Hadde eg fått EIN porsjon til med sleip, mosa babymat, som glei som ein halvtygd snegle nedover halsen, så hadde eg prosjektilspydd i ekte Linda Blair-style. Det blei dermed anten fast føde eller ingenting. Men det var ikkje direkte problemfritt heller; sjølv om eg på forhand hadde fått beskjed om at eg kom til å fylle tallerken etter gamalt mønster, og dermed tok meg sjølv hardt i nakken for å berre ta ein fjerdedel eller mindre av det eg gjorde før operasjonen, så blei det likevel for mykje. I tillegg trur eg ikkje eg tygde maten godt nok til ei kvar tid, og eg blei skikkeleg dårleg. Eg spydde, låg som eit slakt og var kvalm, fekk magesjau og vondt i magen, og orka eigentleg fint lite anna enn å liggje under dyna og tykkje synd i meg sjølv. Men ein lærer då så lengje ein lever. Babysteps er ein fin ting, og knekkebrød er heilt genialt. Så det lever eg i stor grad på no. Knekkebrød. Og i morgon blir det fiskegrateng. Einaste bakdelen er at det virkar så meiningslaust å mekke mat til seg sjølv, når ein skal ete så lite! Og gubben jobbar jo, så eg sit her aleine og prøver å knekkje ut glupe middagsidèar. Men eg meinar eg kanskje hadde ein yummy wok-pose liggjande i frysen, med kylling og squash og andre grønsaker som faktisk ikkje er så ille å knaske på! Så det blir vel ei råd med middagen idag med! ^^
Og vekta stoppar no på 78.5. Det har svinga litt i det siste; eg har faktisk gått både litt opp og litt ned! Men eg reknar med det kjem grunna fast føde, og at kroppen kavar med å fordøye både det eine og det andre.
I eksamenstida mi lova eg å somle meg til å leggje ut litt ting og tang som eg gir vekk etter å ha rydda ut av badet! Og no har eg rydda og fylt ei lita korg med alle slags ting som aldri kjem til å bli brukt av underteikna. Om det er noko du kunne tenkje deg her, så er det fyrstemann til mølla! ^^ Du kan hente det hjå meg, eller eg kan sende det. Nokre av produkta er prøvd, nokre er brukt (men det er meir igjen i flaska som eg ikkje kjem til å bruke opp, så eg gir det vekk!) og nokre har lagt fint i ei skuff sidan dei blei kjøpt! Gje meg eit hint, så er det ditt! ^^
NB! Det som er gjennomstreka er lova vekk allereie!!
Me startar med desse her: Eden Eau Deodorante Parfume – Flaska er cirka halvfull, og dufta er skikkeleg frisk og god! Eg brukte den litt i starten, mest som parfyme framfor deodorant, men etterkvart måtte eg innsjå at eg ikkje tålte den. Men skikkeleg god er den uansett! Phytum Active – Oxigenaciòn spray – Antifloke/balsam spray! Men den funkar ikkje heilt som den skal på mitt hår, særleg ikkje no som mitt er så bleika og slite. Eg må nok ha kraftigare kurar, innser eg! xD Flaska er i alle fall cirka halvfull. BioSpecific Nutrition BODYspray – Den skal visstnok “släta ut” huda? Eg er ikkje nokon kløppar på svensk, men det fungerar som ein bodylotion i spray-format. Heilt greit, den gir fuktigheit, og er bittelitt skimmer i. Har brukt bittelitt av den, men eg måååå kvitte meg med litt bodylotion-saker, så dette er ein av dei som tek turen. PureCamille til andlete & kropp – No veit eg allereie at eg ikkje tåler sånt til andlete, og dermed går det inn i kategorien bodylotion. Duftar kamomille, og eg har så vidt opna den og prøvd litt på huda.
Cien Bodycare Hand & Nail Cream: Olive – Handkrem med bievoks, allantoin og olivenolje, visstnok. Dermatologisk testa er den òg, og det er sikkert kjempeviktig å få med! xD Den er heilt ny; til og med tape på tuten sånn at ingenting skal lekke ut! xD Litt greiare å gje den vekk, enn alle dei eg har liggjande som berre er ein bitteliten dæsj igjen i. RED TEA lip balm frå Dynamo House – Eg skal heilt ærleg innrømme at eg er litt usikker på denne; om det er mogleg å skrape av det øverste laget og bruke det som er under. Den virkar litt…tørr på toppen? Vil sei den duftar te-aktig; har ikkje prøvd den, berre opna den og lukta på den. Eg fekk den i New York, så ja….Den er litt gamal. Men den er din om du vil ha den! xD Phytum Actice Extra-Volume – Visstnok 100% vegetabilsk hårskum! Prøvd, men det funkar tydelegvis ikkje på mitt hår, så derfor har eg pakka den vekk. Kosmea Australia radiant hand & bodylotion – Endå ein ubrukt handkrem. Ikkje prøvd på, og den skal visst vere bodylotionish òg? Skal ikkje uttale meg. Væsjågo’. Moisturising Cream Bath frå BOOTS med multeduft – Eg brukte denne då eg framleis hadde tilgong til badekar. Men sidan det ikkje er noko eg kjem til å ha innan rekkjevidde på nokre år, så kan nokon andre få overta.
Nature parfyme – Har så vidt prøvd den på for å kjenne dufta, men det var ikkje meg. Anar ikkje kvar eg har den frå, men den duftar framleis parfyme, og ikkje sånn “stått-for-lengje-og-er-blitt-sprit”. Og kva den luktar? Hm….Eg ville sagt ein hage i full blom i nærleiken av ein skog…? Too poetic? Nuvel. Det er cirka det eg klarar å få ut av det. Pearl Shine Highlighter Duo – Fancy skimmer-highlighter! Eg har prøvd den ein gong, men den passa ikkje til mi bleike hud. Og så er eg ikkje kjempefan av å skimre så veldig heller. Føler meg litt feilprodusert vampyrsk. *grøss* Den gir mest skimmer, så alle som ikkje er bleik-raude i trynet (sånn som eg er!) vil sannsynlegvis kunne bruke den utan noko problem! ;o) Celestial dagkrem frå LUSH – Skikkeleg frisk hudkrem med litt vanilje og mandel-duft. Den skal tilføre masse-masse fuktigheit til huda, men som så mange andre hudkremar funka den dessverre ikkje på meg. Eg fekk kviser. Men det skulle den EIGENTLEG ikkje gje, så eg er vel berre feil samaskrudd på endå eit felt. Dyyyyr krem! Brukt nesten halve boksen! Serum Vegètal nattkrem – Brukt cirka halve, men kasta inn handklede til slutt og innsåg at dette ikkje var noko for mi hud. Hjalp ikkje noko særleg, men den skal vere for alle hudtypar! Vaseline Intensive Care Hydra Aloe – Den funka kjempebra i starten, og duftar heilt fantastisk! Men så kom brått kvisene mine fram av den likevel. Så halve boksen står igjen til nestemann. Om du skulle ha same reaksjon som meg, så er det i det minste halvparten igjen. Like mykje som eg kunne bruke før eg byrja å reagere! xD
Couleurs Nature 3 i 1 stick – Den er ikkje brukt, sjølv om den ser litt sånn ut! Eg har berre vore uheldig når eg har opna den og skulle setje korken tilbake på den. Og den har lagt saman med ein mascara som lak, så det er då dei 3-4 svarte flekkane utanpå stift-coveret. Men det skal då vere ein kombi auge/leppe/complexion (blei litt usikker på kva eg skulle oversetje det med?) stift i ein naturleg rosa farge.
Sèrum Vègètal nattkrem med eple og akasjie (eller noko sånt!) – Ikkje prøvd! Står at den skal stramme opp andlete, men mitt fjes treng fuktigheit, ikkje oppstramming! Så derfor. Spa Skurestein – Eg hadde nok kalla det “flytestein”. Er det ikkje sånn til å “file” tørr og hard hud….? Eg har aldri hatt behov for slike så langt, så eg anar lissom ikkje kva eg skal med den? Den er framleis i plasten sin, og når eg no tok ein nærmare kik på lappen som hang på, stod det at det var ein pimpstein. Veit du kva det er, og har behov for ein, så er den din! Spa Energie Vegetale: Ginseng – Bodylotion-ting som aldri er blitt opna. Eg kjøpte den saman med ein sånn bodyscrub-ting i same stilen, og den var i alle fall heilt fantastisk! Så om bodylotionen er like god, er den verkeleg anbefalt!
Kva ventar du på? Hyl ut om det du vil ha så eg slepp å kaste det!!
Veka som gjekk har vore eit blanding av eit mareritt og ein dans på rosa skyer i lukke – og gledesrus. Eg og gubben tok oss ein tur til Hardanger saman med TinTin, og returnerte med ein pelsball full i skarpe tenner og med overivirig blære. Dagen før hadde me henta oss ein mindre pelsball, med innebygd motor og kulerunde auge. Pusen Khavi og voffen Marky var in da house, og glea var i høgsetet. Khavi held seg under sofaen fyrste døgnet, og ei stund etter at Marky entra scenen. Så kom ho fram, og sidan har ho stort sett lagt samankrølla i fanget mitt og malt på akkord. Snillaste pusen på fire bein. Marky derimot, er som kvelpar flest. Same rase som Maggie var, men full i faen og kvelpefakter. For å toppe galskapen, blei eg skikkeleg dårleg. Eg prøvde meg over i feltet “fast føde”, fordi eg rett og slett ikkje takla meir mosa mat. Det gjorde meg berre kvalm og uvel. Så eg prøvde meg på knekkebrød. Det gjekk strålande. Men etterkvart byrja eg å bli dårleg. Eg kasta opp. Eg var konstant kvalm. Kroppen kolapsa, og eg greidde ingenting anna enn å sove og sove. Og sove. Magen var heilt på bærtur, og alt var vondt og tungt. Så kroppen var ikkje vidare samarbeidsvilleg. Og gubben var meir enn arbeidsvilleg, og var vekke mesteparten av dagane i jobbsamanheng. Der sat eg då. Maroder herifrå til evigheita, med ein liten voffeloff som hadde lopper i blodet og makk i ræva. Maur i tenna og spreng i blæra. Pusen oppførte seg vel og merke heilt eksemplarisk, men ho krev sjølvsagt ein del kos og at mat – og drikkeskåla inneheld dei rette ingrediensane.
Så medan eg låg der på sofaen, med brekkningar og mage-au, og ei bikkje som prøvde å forvandle alt av inventar til sagflis, byrja eg å fundere på kvifor småbornsmødre er så utslitne? Dei med smånurk på babystadiet, vel og merke. Når borna byrjar å klatre i gardinene og forsyne seg av jord frå blomepottene, har eg full forståing for at ting tek på. Men dei som går heime med nyfødde babyar? Kva er det som gjer dei så slitne?
Ein baby har bleie på. Om dei likevel klarar å pisse på golvet kvar halve time, så må det vere mamma/pappa sine bleiepåførings-kunnskapar det skortar på.
Ein baby kjem ikkje så langt. Dei spring ikkje rundt i huset som om dei hadde Fanden i hælane, og leitar etter fanteskap dei kan utføre.
Babyar er tannlause små krek. Eg har tusen sår oppetter armane og leggane etter nåleskarpe små tenner, som eigentleg berre vil leike litt.
Ein kan putte ein baby oppi ei vogn og trille avgarde dersom ein skal ut eit ærend. Min baby må eg bære. Eller slepe etter meg. Akkompanjert av eit hyle – og sutrekor i protestkategori.
Den største potensielle faren for inventaret ein baby kan stå for, er gulpeflekkar på sofaen. Eg må snart byte ut stovebordet, kommoden på soverommet, alle tepper i huset og halve garderoben min.
Nattevak er like essensielt med voff som med baby. Eg og gubben må opp cirka kvar andre til tredje time for å lufte voff, og resten av natta blir me underhaldt av sutring, bjeffing, gnaging og pipeleikar.
Men eg skal ikkje klage. Formen min tek til å bli betre, og eg er på beina. Og uansett kva fanteskap dei no nye små englane mine måtte finne på, så er det verdt det. Dei er nydelege, herlege, og heilt til å ete opp. <3
Endeleg er eg ferdig med suppe-tida mi!! I dag blei det havregraut med eple og blåbær til frukost, og det var rett og slett fantastisk! Eg føler meg -mett- for fyrste gong på lengje! Ikkje berre full og tettpakka som med suppene og alt det andre flytande fjaset eg har hella nedpå. Der har eg stort sett berre ete og ete, og så var det brått ikkje plass til meir, sjølv om eg ikkje følte meg så veldig mett at det gjorde noko. Men havregrauten la seg fint i magen og eg blei mett. Fine havregrauten <3
Eg har mamma på besøk. Ho og Kira skal vere her nokre dagar. Og eg har eigentleg ikkje tid til å sitje her og blogge noko vidare. Not today. Men etter å ha dusja idag, hoppa eg like gjerne opp på vekta. Det er tross alt tysdag idag! Og den bladde seg opp til….80,5!! I går måtte gifteringen leggjast i smykkeskrinet, for den hang ikkje på lengjer. Og no byrjar eg å merke at eg ikkje har det heilt store utvalet av klede i klesskapet mitt lengjer heller. Men det er jo litt digg òg då! ^^ Det visar i alle fall at det går framover!
Dei siste tre dagane har vore vonde. Forferdeleg vonde. Eg mista go’voffen min; Maggie Megumi Miraquel. Den nydelege voffen min. Besteven og baby. Det gjekk heldigvis fort, så ho slapp å lide i det lange og breie. Eg har tenkt å skrive eit langt og fint innlegg om veslejenta mi når eg er tilbake på øya, og har masse bilete som eg kan pynte det med. Men foreløpig er det litt vondt og sårt. Ho er gravlagd i hagen her hjå foreldra mine no, og eg søkjer trøyst blant andre firbeinte englar. I dag har eg nappa og kamma Kira, kosa med Lille My og Fenris, og hatt to lengre og djupare samtale med fjordinghesten Espen. Det hjelp masse. Eg sovnar med senga full i kosete pelsballar, og vaknar gjerne med eit par ekstra kring meg. Så sjølv om tårene piplar fram i augekroken så snart eg tenkjer på Magz, så trøystar resten av dyrehagen meg. Eg MÅ ha dyr kring meg, så enkelt er det. Og dyra forstår. Då me hadde gravlagd Maggie i går, sette Kira seg ved fotenden av grava og grein. Saga og Luna og Rafaela klynga seg saman kring meg då me kom heim etter at Maggie var sovna inn. Men dei fekk heller få seg ei langweekend hjå tante Nett’n og onkel Roger, sidan pappa’n min er så allergisk mot gnagarar. Dei kan jo ikkje få det betre enn der. <3
Forhåpentlegvis skal eg hente meg ein pusebeibi hjå Jeanette i løpet av neste veke. Det var jo eigentleg avtalt og planlagd. Planen var å introdusere vesle Skumring og Maggie denne helga, men det gjekk jo ikkje heilt som tenkt. No hadde då vel og merke Skumring forsvunne her om dagen, så eg går berre og hååååpar at det ikkje har skjedd noko med veslejenta mi! Vil ikkje miste endå fleire nurk på så kort tid…!
Så no sit eg her i stova til mamma og pappa med Kira liggjande på føtene mine. Mamma lagar graut (og eg MÅ jo prøve å få i meg litt; eg kan jo strengt tatt så smått byrje å ete litt fastare ting etterkvart! Og mamma lagar verdas beste graut!!) og gubbelusken er på hyttetur med mamma’n sin. Eg skal straks hive meg i dusjen. Eg luktar hest og bikkje så det held! ^^
Eg skal til frisøren. Snart. Eg ventar berre på at økonomien min skal vere med på idèen. Så melder det vanlege spørsmålet seg; what to do? Kva skal eg NO gjere med håret mitt? Det er eit år sidan sist eg makka meg opp i klippestolen, og då ordna eg meg med kort hår, med to lange…uhm, “rottehalar” på sidene. Dette blei så bleika og farga lilla, og stort lengjer kom eg vel aldri? Det har vore lilla og frittveksande sidan. Før det igjen hadde eg nesten same frisyra, berre med ein “rottehale” på sida. Og før det var det vel ganske langt før eg klipte meg….? Eg hugsar ikkje. Men eg er av typen som ikkje går så ofte og klipper meg, og derfor skal verda revolusjonerast kvar gong det faktisk skjer. Fargen blir uansett plommelilla. Eg må farge det med noko som ikkje skadar håret og som faktisk heng utan at eg bleikar det. Bleike-pause FTW. Og eg har tilfeldigvis ein boks med plommelilla hårfarge som stort sett heng veldig greit på ubleika hår.
Og så var det dei alternativa eg vurderar då:
1) Tja, håret mitt er nok overhovud ikkje i nærleiken av å klare å halde seg såpass krølle-bølgjete som dette meir enn toppen eit par timar vel og merke. The curse of straight hair. Men la oss ta det utan krølleting i. Berre kort bak, litt lengjer framme og rufse-rufse. Eg likar eigentleg den frisyra, men no har eg lissom hatt den så mange gongar….?
2) Eg trur dette er den frisyra eg har vurdert sterkast. Igjen; drit i bølgjene/fallet. Det kan eg sjå langt etter. Men barbert sånn på eine sida, kanskje til og med på beggje, og så langt på toppen? Sånn at eg kan lage -både- mohawk og eventuelt berre feste det i ein hestehale baki nakken….? Har sansen for desse barberings-frisyrene, men samstunes så har “alle” det no. Dermed måtte eg eventuelt tatt skrittet litt lengjer, og tatt begge sidene. Sjølvsagt.
3) Dette er vel meir eller mindre slik eg har hatt det. Litt mindre bob, og litt meir rufs, vel og merke. Men kanskje eg skulle prøvd bob….? Syns eigentleg ikkje det er så veldig meg då; eg trivst best med frisyrer som er litt unike. Ikkje at eg ser Kvarmannsen vandre kring med ei sånn frisyre, men det blir likevel veldig….”vanleg” når ein slengjer på den bob’en!!
4) Endå ein variant av mohawk’en. Denne diggar eg. Akkurat passe langt, og eg hadde kanskje greidd å halde rufsen på toppen ved like? Hm.
5) Likar desse òg, eg! Dei er litt Yolandi, sjølv om luggen hennar er masse kortare. Men lugg….? Eg elskar lugg, ikkje misforstå. Men det tek maxx to veker før eg har den nedi augo igjen. Blæh. Og eg er ikkje flink nok til å klippe beint, så eg får ikkje fixa det sjølv! Det er bakdelen her.
6) Hm….Kanskje litt emo? Likar rufsen og lengda, men det der hadde sett fint ut på meg i cirka ti minutt etter at eg kom ut av frisørstolen, og så hadde eg ikkje gidda meir. Det hadde blitt hengande utan verken voks eller anna form for styling til det var for langt. Som vanleg.
7) Ein annan frisyre eg diggar!! Den er eigentleg veldig meg. Men eg har eigentleg veldig lyst på kort hår no etterkvart! Det er tross alt sumar, og på høg tid å klippe av vinterpelsen?
8) Det var den luggen då….Eller elska eg denne òg.
9) Så slo tanken meg om å prøve noko HEILT nytt! Og då syns eg denne var skamtøff. Men eg har kort og rund hals, ikkje slank og elegant som denne dama, så spørsmålet er kor bra det hadde sett ut på meg…?
Nokon som har nokre hjelpande kommentarar? Støttande innspel? Knusande kritikk? (som om eg bryr meg!! xD) Det blir ein av desse, men eg klarar ikkje å bestemme meg for kva for ein!!
Funny thing; då eg hadde googla etter frisyrer ei stund, la eg merke til at av ein eller annan grunn kom fleirtalet av modellane i resultata mine opp med LILLA hår…! Er DET blitt mote òg no? Eller er det berre søkjemotorane som er blitt endå meir virituelt intelektuelle??
Mann på 34 år sit i hagen og furtar fordi kjerringa sa at no fekk han ta kveld og kome seg inn. Og så seier han at EG må bli vaksen?! *facepalm*
Men over på noko anna. ancient_girlkom over eit deppe-innlegg på ein av privatbloggane mine, og kom med ei genial oppfordring til meg om å lage ei liste over ting eg kan gle meg til framover! Leggje litt planar og belønne meg sjølv etterkvart som eg skrir framover på min supperiske veg. Er det eigentleg eit ord? Supperisk? Bygones. Eg har tenkt å gjere det til mi vesle greie; kvar dag skal eg prøve å få gjennomført EIN av desse tinga, og forhåpentlegvis vil dei komande 30 dagane gå SWISJ avgarde. Supper og mosamat til sides. Nokre av tinga vil av praktiske orsaker ikkje vere mogleg å gjennomføre før det har gått litt tid, som til dømes punkt 8 og 17, men då tek me det mot slutten av månaden. Som kanskje blir nærmare to månadar, sidan nokre av tinga tek litt meir tid enn ein ettermiddag å få gjennomført. Men i alle fulle fall; her er lista mi:
1) Plante roser i hagen 2) Kjøpe ny dongerishorts, som får rompa mi til å sjå heilt SMASHING ut!! 3) Ha jentekveld!! 4) Reise på picknic ved sjøen. 5) Besøke pusebeibisen min; Skumring <3 6) Male hagemøblane 7) Kjøpe ei solseng og liggje i den i berre bikini ein heil ettermiddag og løyse kryssord og høyre på musikk. 8) Ta ein ny piercing. 9) Gå til frisøren. 10) Bade!! 11) Gå på kinarestaurant. 12) Ta meg ein skikkeleg heimespa-kveld. 13) Farge håret mitt. 14) Bruke gåvekorta mine!! 15) Gå på kino med gubbelusken og sjå Men in Black III 16) Ha full clean-out garasjesal i hagen. Vekk med ALT eg ikkje treng meir! 17) Gå på by’n. 18) Syngje karaoke! 19) Ha grillkveld i hagen. 20) Organisere og planleggje ein ferietur til utlandet. 21) Besøke Gunvor-mi <3 22) Ete knekkebrød med brunost. 23) Reise på hytta og gå på UE i Luster. 24) Ete Deli deLuca-is. 25) Gå på konsert eller stand-up show eller anna show. 26) Plante blomar i blomekassar i hagen. 27) Fiske. 28) Skrive ferdig ei av novellene mine!! 29) Skrekkfilmkveld ein sur og guffen kveld… 30) Ta ein joggetur i regnet!
Nokre av tinga er som ein kanskje ser, både enkle og trivielle. Men det er ting som kan gjere desse komande vekene hakket lettare å kome gjennom + at dei gir meg noko å sjå fram til etter at eg har kome gjennom desse helvetesvekene… Og om du ser noko på lista som du kunne tenkje deg å ta del i, så er det berre å hyle ut! ^^ Eg er glad for alt det selskapet eg kan få, eg! :oD
I natt var andre natta eg stod opp for å snoke i kjøleskapet. Sjølv om eg hadde ete ein kopp med rett-i-koppen ei stund før eg la meg, og drukke ein del vatn, så tok det ikkje lang tid før magen min byrja å protestere då eg hadde kome meg oppi loppekassen. Eg har fått tips om å prøve å døyve svoltkjensla med vatn, men det hjelp berre i nokre augneblink. Svoltkjensla er som eit enormt tomrom inni magen, som…tja, roterar! Det føles som eg har eit miniatyr “svart hòl” inni der, som sluker alt kring seg og humrar stille for seg sjølv fordi eg må klynke litt av smerte. Så eg stod opp og heiv i meg ein liten porsjon kyllingsuppe, og sov som ein nyfødd då eg kom tilbake til senga mi.
Vel, i går var faktisk den fyrste dagen der eg følte meg som meg sjølv. Heilt 100% meg sjølv. Eg slo på mobilen, og fekk skravla med både Wenche og Gunvor, sat ute i sola og løyste kryssord, børsta Maggie, laga supper som eg stabla i kjøleskapet til oppvarming etter behov, og var i det heile ganske oppegåande, og mentalt på plass. Eg var i godt humør, positiv, eg lo og fjasa….Og fekk merke det når ettermiddagen snegla seg innpå meg! xD Herregud, så mørbanka eg var i magen!! Heldigvis er det betre no, men eg er framleis ganske….mør. Og i går såg eg for fyrste gong på arra mine. Gubben måtte rive av plastera for meg, men eg beit meg i leppa og håpa halebeinet mitt ville overleve smertene. Det gjekk greit. Men det KLØØØR!! Herregud som det KLØR! Eg har lyst å røske ut desse forbaska metallstiftene og KLØØØØ! Eg har i tillegg kutta ut smertestillande. Eg taklar ikkje meir stikkpillar!! Eg vil heller ha det litt vondt enn å føle at eg konstant må på do. Så både au’ar og kløe er vel i stor grad min eigen feil. Uhm, utan at eg skal sei sikkert at kløe og smertestillande har nokon samanheng?
Det er ei veke sidan eg vakna frå narkosen og var nyoperert idag. Vekta mi stod då på 85 kilo. Idag var eg på vekta igjen. Og overraskinga var positiv. Den stoppa på 83,1 kilo!!
Og sidan eg er blitt slik ein gartnar-spire på mine gamle dagar, så tenkte eg å presentere ein liten bilete-serie av kva me driv å puslar med ute i hagen for tida^^
Blomebedet mitt! Der det er “ope” skal det etter planen kome nokre fine roser snart!
Stemorsblomane mine <3
Gubbelusken har eit prosjekt gåande borti skuret sitt. Det byrjar å ta form omsider!
Denne vesle plattningen har me no fått heilt fri for mose og gras, og skal fylle med jord og plante plen på! Maggie er særs lite nøygd med løysninga foreløpig, og legg seg gjerne og rullar i grusen som er der no. I protest.
Fine blomane eg fekk av svigers, besta og besten og foreldra mine då eg låg på sjukehuset <3
