Soundtrack: Bob Marley & The Wailers – No Woman No Cry 

Det er SUMAR i Bergen!! Eg har fått blomar i hagen, stønad til å lage film, hengjekøye på altanen, ny sveis og ein helvetes urinvegsinfeksjon.

Det ville vel ha grensa til noko småleg unormalt dersom eg IKKJE hadde hatt noko å klage over, vil eg påstå? Men rett etter 17. mai kunne eg skilte med både feber og intens mage-au. Kvalm var eg òg, så formen var overhovud ikkje der eg hadde planar om at den skulle vere, no som kneet mitt byrjar å bli samarbeidsvilleg igjen. Plaster og bandasjar er vekke, og eg tuslar kring utan krykkjer innandørs. Bakkar og trapper er framleis ein utfordring, samt det å gå lengje. Å gå nokon plass med meg er som å ha med seg ei gamal bestemor som slit med gikt og dårleg lårhals; brått sukkar eg berre tungt og annonserar at nærmaste benk ser høgst innbydande ut. 
Dùnedain har til informasjon vore verdas mest fantastiske sjukesyster. Samt hushjelp, gartnar, vaktmeister, kokk og hundepassar. I owe him big time!! 

Annonsørinnhold

Freshe sneakers: Dette er skoene som gjelder nå

I tillegg går jo faktisk ting i min rettning; offisielt er eg no filmprodusent. Sånn på heilt skikkeleg og ordentleg. Med ansvar for schumle budsjett med fleire nullar bak tala enn det som er sunt å setje meg til å halde styr på. Men ingen skal kome og sei eg ikkje tek ein utfordring på strak arm! 
Så til hausten blir kortfilm-prosjektet Min Elskede endeleg realisert, og eg er hinsides gira og klar!! Manuset til Tommy er både sterkt og rørande, og eg har verkeleg tru på denne filmen blir noko av det beste eg har vore med å lage til no! Filmfestivalar på verdsbasis må berre stålsetje seg; I’ll be coming around anytime soon!! ^^ Og tek gjerne med nokre prisar heimatt! (strengt tatt er det vel regisøren som får nytte godt av det, men det er litt stas å skryte på seg at eg har vore ein del av ENDÅ eit prosjekt som får internasjonal merksemd! Så, kryss fingrane!!) 

Men, ja. Det er sumar i landet, og eg både plantar og haustar. Plantar i hagen, haustar på toppen! 
Etter x antal år med bleiking og farging og diverse anna usunn slitasje på dei stakkars bustane eg har på toppen, så gjorde eg like gjerne kort prosess:

Ups! Kva har skjedd her!?

Det er føkkings amazing. Det tek fem minutt å dusje, og null stress med styling! Berre tørk-tørk-tørk og ready to go! Det er berre 3-4 dagar sidan eg klipte det ned til cirka 1 millimeter, og eg trur allereie det har vokse ut att 3 eller 4!! Men no skal eg spare til langt. Freiste å ikkje kjøpe inn meir cray-cray colours, og la håret mitt vere. Flink meg. 

Og sånn til sist, før eg byrjar på eit av alle dei andre ørten prosjekta eg freistar å halde kontroll på for tida, så visar eg fram hagen min. Eg er stolt. Grøne fingrar skal eg ikkje skryte på meg å ha, men ingenting har daua foreløpig! Bank i bordet! 

Soundtrack: P!nk – Funhouse

Dei kunne kome inn og sei dei skulle lage puslespel med slegge av kneskåla mi, men det var til sjuande og sist veneflonen som ga meg i overkant høg hjarterytme og hyperventilasjon!!

Nydusja, men blotta for sminke og piercingar…Hæsjtægg: No filter what so ever. Og på veg mot nye eventyr.

Annonsørinnhold

Freshe sneakers: Dette er skoene som gjelder nå

Det blei ikkje så mange timane søvn på meg i natt. Operasjon og narkose? Bring it on. Men veneflon? Oh, please God spare me. 
Trass i at Dùnedain hadde bursdag, via han dagen sin til å hengje på Haukeland med eit tappert smil kring munnen for å passe på meg. Sånn bortsett frå at han cruisa ein liten tur på nærmaste kiosk for å trykkje i seg to soft-is. 

Eg var derimot på plass med (etter forhalda) godt mot, 20 minutt før eg skulle. Krykkjer, bok og tøflar; check. Staben ved ortopedisk var særs facinert over tøflane mine, som eg stolt introdusert som lukke-tøflane. Og jaggu presterte dei godt i dag. Eg fekk verdas herlegaste sjukepleiarar innom meg, som svarte på alt av spørsmål eg måtte sitje med, trøysta og roa nervene mine, og var berre heilt fantastiske. All hail the AWSOMME crew!! Og den biat-chen som var på Voss og presterte å få meg til å grine midt på natta med å skjelle meg ut der eg låg i halvsvime kan fuck off and DIE! *fnyse* Whole other story.

Verdas tøffaste tøflar og lesestoff under varm dyne <3

Eg fekk bedøvelseskrem der dei skulle setje veneflonen, og beroligande for sjela. 
Så kom kirurgen tuslande, og spurde meg om eg var klar til å fjerne menisken….!! Han humra då kjeven min gjekk i bakken. 
-Hæ? Fjerne?! 
– Ja, worst case scenario. 
– Kva konsekvensar får det?!
– Du mistar jo dempinga i kneet….
Og eg såg for meg ein Lokkri som aldri får svinge seg på dansegolvet igjen. Hjarta mitt sokk ti hakk. 

All creamed up ‘n’ nowehere to go!

Nokre attention-whores er supergode skodespelarar on cam. Eg freista sjå tøff ut, men mista all piff rett før kamera gjekk av.
Dis is real fear, ladies & gentlemen.

Eg blei preppa etter beste emne; fekk fancy sjukehustruse, nattskjorte, badehette og plastposar på fotane. Og ikkje minst ein utvaska, blå slåbrokk som hadde sett sine betre dagar. Alle piercingar var ute, og eg følte at nasa mi brått var stor som ein kålrabi, sjølvmotseiande som det måtte høyrast ut. Eg føler meg både naken og bortkomen utan ringar i nasa!! Lærte meg òg kvifor piercingar må ut før operasjonar! Har alltid levd i trua at det var grunna infeksjonsfare, men det viste seg at det var grunna faren for brannskader fororsaka av noko av utstyret dei brukte! Jepp, så lærte eg noko i dag òg. 

Så blei eg førd inn på operasjonsstova, som var både ljos og stor. Tre herlege sjukepleiardamer venta på meg, og sette veneflon på innsida av albogen (det gjekk ikkje; blodårene mine var for langt uti huda, og eg enda med ein snerten liten blåveis), før dei konkluderte med at oppå handa var nok best. Og eg fekk ei hand å halde i medan ei supersøt dame stakk. Det gjekk over all forventning! 
– No skal du få sove, sa dei. Framleis hand i hand med meg. Maske over fjeset, iskald iling i handa, og borte var eg. 

Eg vakna rett etter, føltes det som. Damene var like smilande og blide, og lempa meg over i sjukesenga mi. Så sovna eg igjen. Då eg vakna hadde eg ein bedøvelsespropp i nada, som var særs irriterande. I halvsvime meinte eg det var lurt å plassere den i motsatt nasebor, før eg duppa av igjen. Eg sov kanskje ein times tid til, før eg byrja å bli litt mindre zombie. Dùnedain dukka opp med softis-ande og rullestol, og kirurgen keik innom igjen for å informere meg om at dei måtte fjerne noko av menisken min, fordi noko av den hang og slang på sida av kneet, før dei hadde lappa saman det som hadde sprukke. Men eg har framleis menisk, så på sikt er det håp for nye moves blant disco-ljos og fargerike drinkar, atter ein gong! <3
Det blir då 6 veker på krykkjer, men no skal det i det minste gå framover, etter mine berekningar! 

FERDIG! Ny forbetra versjon: Lokkri 3.2!

Eit Deli de Luca-isbeger med kvit sjokolade og cookies ‘n’ cream + 1/3 av ei baconpølse seinare, og sat me i bilen. Eg sleit med å halde augo opne, og Dùnedain måtte stoppe heile to gongar i vegkanten så eg fekk spy. Delikate detaljar. Men så var me heime. 
Smertestillande er no innteke for kvelden, eg har sove 3 timar på sofaen og fått servert fiskegrateng av go’mannen (snakkar om bursdagsmiddag….Men me får ta den att når eg klarar å gå meir enn fem meter. Han fekk i det minste presang av meg! Ny hettegensar, halsband, armband og ny øyrering, sidan han snakkar om å ta hòl i øyra igjen! <3 My man is hotter than yours!! <3 ) og er no klar for å re-kapitulere, så sant eg berre klarar å karre meg opp trappa! 

Men aller sist vil eg takke for alle fine meldingar og helsingar eg har fått! My peepz; U are the BEST!! *avstands-mose* 

Soundtrack: Die Antwoord – Happy Go Sucky Fucky

Medan Gunvor leitar fram senga, og ropar på Ole Jan-Ove Lukkøye, tenkte eg rett og slett skulle oppsummere siste fjorten dagane, for dei har jaggu vore hektiske nok! Ubrukeleg fot til trass! Men no ser det ut som det skal ordne seg, ENDELEG!! 

Annonsørinnhold

Freshe sneakers: Dette er skoene som gjelder nå

Eg har vore på nippet til å berre gje ein rennande f*** i heile operasjonen, og berre halde meg 100% sjukemeld og krykkjebasert til kneet fekk gro av seg sjølv, etter å ha ringd ned Haukeland sjukehus i snart 2 månadar. Men i dag blei eg vekt av ein telefon frå ein særs avbalansert og hyggeleg doktormann, som lurte på om eg kunne stikke innom dei på måndag og få foten fixa. Eh, ja? Detta har eg jaggu venta lengje på, var sånn cirka min respons. Så måndag skal dei då skjære av meg foten, med mindre det framleis er håp for å lappe den saman. Då vonar eg dei nyttar seg av siste alternativ. 
Eg går sumar og shorts i møte med fine arr på kneet, men i det minste (forhåpentlegvis!!) utan krykkjer!! HURRA!!

Førre veke starta eg på settet til kortfilmen Ferox; satanist-skrekkfilm. Blod og tarmar og skriking i alle rettningar! Just the way I like it! ^^ *wink wink*
Eg var scenograf, kostyme og generelt ansvarleg for det meste som var laust av ikkje-teknisk opprinning. Ah, I do love my job. Sidan eg berre fungerar for halv maskin (og veldig mykje av det som skal gjerast på eit filmsett er avhengig av krykkjefrie individ) slapp eg unna etter to innspelingsdagar. Men det var utruleg morro fordi om! ​Eg var ansvarleg for å forvandle ei stove frå eit mørkt satanistisk lesbe-bol, til ei velorganisert kristen-stove. Og ikkje overraskande kunne eg spore opp alt som trengdes i mi samling av gothiske effektar og heilårs-englar. 
Så, gøy. Eg gler meg til å kunne jobbe skikkeleg i filmverda igjen, og ikkje berre sitje og kommandere folk! xD 

Så byrja kjøleskapet vårt å oppføre seg noko merkeleg. Det gjekk frå å lage finurlege dyrelydar (me har vore innom kyr, sau, sutrete bikkje og noko eg lurer på om kan klassifiserast som drage? Eller til nauden velociraptor?) til å fryste ALT me la inni det. Og brått ei natt eg var på ein av mine nattlege “må-ha-mat-og-drikke”-rundar, var det særs varmt inni skapet. Flott. Varmeskap. Det var høgare temperatur i kjøleskapet enn i resten av kåken!! 
Dermed måtte eg og Dùnedain på kjøleskaps-shopping. Sånt tek tid, når ein ikkje berre kan bla opp tusenlappane heilt utan vidare! Eg ville ha i rustfritt stål, tradisjonen tru. Men dei er visstnok ganske høgt oppe i prisklasse, med mindre ein skal ha seg eit filleskap som reiser på dynga etter eit par år i kjøkenkroken. 

Bye-bye mitt trufaste skrap-skap; 11 år ligg bak oss! Og velkomen nye drageskapet! Som VIRKAR!!

Så me kom heim med eit kvitt eit. Med drage på. Dragen kom vel og merke etterpå, men no har eg det råaste kjøleskapet syd for Nordpolen!! Og eg er happy. 

Det var bowling – og burgarkveld med jobben, party-party med karaoke hjå Gabbi, og storhandling for å fylle kjøleskapet. Med tanke på at eg blir utsliten av ein tur på butikken for tida, så syns eigentleg eg at eg har vore flink.

 Nom burgar på Lucky Bowl, Kokstad <3

Finaste Morten & Gabbi i party-modus <3