Klokka 5 ga eg opp, og rulla ut av senga igjen. Det var visst ikkje meininga at eg skulle sove denne natta, gitt! Så her sit eg og ser på dokumentarar om dinosaurar, medan morgonsola kik inn stoveglaset mitt. Rein idyll!

Soundtrack: P!nk – Walk me Home

Eg er på norsk jord igjen. Sjølv om California var heilt fantastisk, så var det endå meir fantastisk å kome heim til flokken min. Dùnedain henta meg på flyplassen, med begge voffane i bilen, og det var ikkje grenser for gjennsynsglede! Sjølv om døgnrytmen min er heilt føkked, så er eg glad for å vere heime. Eg hadde lova meg sjølv at det fyrste eg skulle lage til middag skulle vere fiskebollar i kvit saus, men så langt som å lage middag sjølv har eg endå til gode å kome. I går blei det frosenpizza, sidan eg skulle rett på Foo Fighters-konsert, og i dag blei det pizza på Nestun. Me tek det seinare; fyrst og fremst må kjøleskapet fyllast opp igjen, for han karen min har berre renska ut det som var her for å sleppe å gå på butikken! xD

Men ja! Foo Fighters!! Konserten var amazeballs!! Eg reiste med Ida, og eit venepar av ho, men halvvegs i konserten måtte eg gje tapt. Eg landa på Flesland klokka 13.45 på torsdag, etter å ha reist frå L.A. klokka 14.15 dagen før. Eg sov kanskje ein halvtime på ferda mot Noreg, sidan eg hadde musikalske innslag frå setet bak meg mesteparten av vegen. Ei mor med to døtre frå USA hadde òg planar om å ta seg til Norden, og dei held konsert stort sett konstant. Hadde det vore småborn, så hadde eg hatt litt forståing. Men her snakka me born i småskule-alder, og mor deira hadde ikkje vit til å be dei roe seg aldri så lite grann når ljosa blei dimma for at folk skulle få sove. Eg var freista meir enn ein gong til å snu meg og frese nokre velvalde ord i deira rettning, men eg beit det i meg. I staden køyrde eg filmmaraton, og fekk sett både Wonderwoman og Aquaman, samt Monsters Inc. på ferda.
I tillegg til å vere trøytt, var føtene mine hovne, eg hadde mens-au (sjølvsagt kom den RETT før eg skulle avgarde med fly og tre flyskifte…) og to av myggstikka mine er betente. Så, ao. Eg fekk heldigvis snill sjåfør; Rolf Eirik tilbydde seg å køyre meg heimatte, medan han forsikra meg om at eg ikkje var blitt gamal. xD
Så sov eg vekk heile fredagen, berre avbrote av eit kjapt måltid cirka midt i kvileprosessen.

Eg vakna til nyhendene om at me skulle freiste å pare Elessär. Medan eg var i USA blei eg kontakta av ho me kjøpte koseguten vår av, som lurde på om me var interesserte i å krysse han med ei tispe (Karma) som ville bli mamma. Det var sjølvsagt litt vanskeleg å organisere dette frå andre sida av dammen, men eg spurde Dùnedain om han ville ta kontakt og snakke med eigaren av Karma, noko som ikkje blei gjord før i går ettermiddag.
Me sa ifrå om at Elessär er eit resultat av ei tjuvparring, og at han overhovud ikkje er ein utstillingshund, trass i at han er rein schäfer. Det gjorde ingenting, forsikra eigaren seg om. Han var berre interessert i ein sunn og frisk hund utan hofteproblem, og då han møtte guten vår var han overbevist om at han var den perfekte kandidat. Sjølvsagt, me visste jo det heile tida! <3
Så då fekk han prøve seg på Karma, men sidan dette var fyrste parring for dei begge, såg det ikkje ut som det gjekk heilt slik naturen ville at slike ting skulle gå til. Nuvel, me skal gjere eit forsøk til i løpet av helga. Lesären til mamma har uansett hjartesorg, og vil aller helst tilbake til denne flotte dama han fekk lov å prøve seg på! xD Sutrar og grin og skal ha trøyst. Vetle klompen! xD

Sånn ellers er eg sliten, men happy. Og rastlaus. Ein av grunnane til at eg ikkje fekk sove, var rett og slett at eg låg og vrei meg og tenkte på alt husarbeidet eg har framfor meg, og som eg gler meg til! xD Så no skal eg vaske klede, pakke ut av kofferten, skrive handleliste og støvsuge sofaen! xD

Paranoid? Eg? Næh. Kan eg aldri tenkje meg. Men når ein har særs merkelege reaksjonar på eit insektsbit, så skal det noko til å la vere! WARNING: Ein smule grafisk!!

Soundtrack: The Rasmus – End of the Story

Eg er typen som aller helst ventar med å gå til lege til nokon må bære meg inn. Så eg er strengt tatt ikkje vidare paranoid, sånn til vanleg. Men ein av dei fyrste dagane her borte, var det noko som beit meg på leggen. Fyrst trudde eg det var eit vanleg myggstikk, og føya det til rekkja av catering-kundane mine.

Men så byrja det å bli i overkant ømt, og ikkje minst stort og LILLA!! Så då merka eg uroen vekse litt heilt innerst i sjela. Det var som eit skikkeleg sårt blåmerke, som klødde intenst i midten. Så gjekk kløen over, men det er framleis temmeleg lilla.

Så då gjer eg som folk flest: Tyr til google. Bad move. Det einaste som matcha stikket, så vidt eg kunne finne, var brown recluse. For dei som ikkje veit kva det er, så er det denne karen her:

Dette, ladies and gentlemen, er ein type edderkopp. Og resultatet av å la det skure og gå, er overhovud ikkje eit fint syn. Eg skal spare dykk for akkurat det. Men det er ein viss fare for å utvikle nekrose, og det likar eg ikkje tanken på. Fysjom.
Heldigvis er eg ikkje så skremd at eg må rushe til noko akuttmottak, med heftig hyperventilering og dødsangst. Eg slit meir med arachnofobien min, eg. Tanken på at eg har hatt eit sånt kryp på leggen min, som varsamt lar tennene søkkje inn i huda mi og laga mayhem. (stikket er visstnok smertefritt, men blir vondt seinare….)

Vel, om eg ikkje akutt-amputere, så kan det vente til eg er tilbake i Noreg. I mellomtida skal eg ete biff i kveld, drikke opp bringebær Smirnoff ICE’n min og nyte den siste kvelden i Palm Springs, før eg returnerar til L.A. i morgon!

Tre dagar utan oppdateringar? Audå. Det har rett og slett vore så masse å hengje fingrane i, at eg har ikkje funne roen til å setje meg ned og skrive, gitt! Så her kjem ein update. Som eg på førehand nesten kan garantere at blir LANGT. Du er herved åtvara.

Soundtrack: Seigmenn – Slaver av Solen

Det er 90-talsparty for filmfolka i kveld, men eg måtte melde pass. I staden sit eg her i halvmørkret, med pc’en, ei skål nachos og litt iskald pepsi max. Og eg trur levera mi takkar meg….! Open bar og gratis drikke, samt snille folk med opne lommebøker er farleg.

Så, kva har denne dama drive med siste tida? Bortsett frå å freiste å halde seg på beina i vindkasta? Det har vore ganske heftig vind her nokre dagar no, men det er ikkje akkurat som om ein orkar å vere ute nok til at ein merkar så mykje til det. Og trass i solfaktor 50, og at eg freistar å halde meg mest mogleg i skuggen, så har eg jaggu fått litt farge på armane! Ikkje hummar-raud som standaren gjerne er, men litt “glow”. Hurra! Det hadde denne bleikfisen ALDRI trudd var mogleg! Og det er nok min særs ljose hudfarge, samt det raude håret mitt som førde til at eg har blitt teke for å vere irsk her borte! Hihi, Derek would not approve, I guess! xD (han er irsk, sånn ps)
Det til sides; i forgårs blei eg faktisk bedt om leg ikkje ein, ikkje to, men TRE gongar!! For ting med både 18 og 21-års aldersgrense…! Særs priviligert, får’n sei. Eg skulle kjøpe røyk på supermarknaden, og då dama i kasse ekspiderte meg, såg ho skrått på meg og spurde: -You got some ID?
-I’m so glad you asked, jubla eg, og ga ho VISA-kortet mitt. Søtaste. Ho smilte i alle fall då ho fekk studert det. Litt verre var det på ein uteplass, der eg måtte forklare dørvakten at ID’en min var eit VISA-kort, og korleis ein skulle lese datoen på norsk. Han studerte kortet i fleire minutt, og noko seier meg at han til slutt berre ga opp og tok meg på ordet. Mihihihi! xD

Men, ja. Party-party! GayParty på onsdag, der eg drog med meg Dominique på dansegolvet (ein bekjend av Tommy frå Brazil, som er sååå koseleg og skjønn!) før Bill og Bob (to andre kompisar av Tommy) tok oss med på ein meksikansk’isk uteplass, der dei brått køyrde i gong skikkeleg oompa-oompa live musikk! Hahaha! Eg trudde fyrst det var ein spøk, men jaggu heiv alle chickas og gringos seg på dansegolvet!
Etterpå ville Tommy helst heim og finne loppekassa, men i mine auge var natta framleis ung, og eg enda opp på eit casino med Bill og Bob, og ei svensk jente som eg aldri heilt fekk tak i namnet på. Der viste det seg at eg er ein jævel i Black Jack, gitt! Bill ga meg to chippar, forklarte meg kva eg skulle gjere, og brått sat eg der med eit lite tårn framfor meg! Woohoo! Eg ga dei tilbake til Bill; han hadde spandert nokre øl på meg kvelden før, samt køyrd meg hit og heim og der og dit. Så det var eigentleg berre på sin plass. Ikkje veit eg kor mykje det var heller, når sant skal seiast! Men kring ein 1000 kroner, tippar eg?
Så køyrde dei meg heim, og ein plass mellom 3 og 4 lista eg meg inn her som alle andre hadde kapitulert, medan eg trippelsjekka at eg faktisk hadde nøkkelen i rett lomme på veska. Jiiz.

Dagen etter når me møtte B&B, var noko av det fyrste dei sa at eg hadde “kept ’em up so late”! Så då måtte eg forklare at når EG går ut, så syns eg ikkje nokon skal vere heime før 10 a.m. For er det ein ting dei ikkje klarar her borte, så er det å halde ut på fest! Uteplassane med dans og party-party gir seg kring 24.00, og så er det eit par timar med after-party, før alle takkar for seg og går heim. W00t?! Send dei til Noreg, så eg kan få lært dei å feste, goddammit!!

I går var det karaoke, og Bill drog meg opp på scenen for å vere “his trailer park girl”, medan han rappa Eminem sin “Without Me”. Damn, den fyren kunne rappe!! Eg var særs impregnert, som mor mi ville sagt. Eg kora berre, eg. Vurderte å syngje litt sjølv, men køen var lang, og eg hadde berre hive i meg to drinkar, så another time kanskje. Stemningen var det i alle fall ingenting å sei på!

Innimellom har det sjølvsagt blitt litt film. Eg fekk heldigvis med meg det eg hadde gleda meg mest til; skrekkfilmbolken Chills & Thrills!! Men akk, eg er skuffa over dei komande generasjonane horror-regisørar. Lista for å kome med her i den sjangeren på denne festivalen må vere særs låg, for av alle filmane dei viste (og ikkje alle var for skrekkfilmar å rekne) var det kanskje 3 eller 4 som eg faktisk likte godt. Ellers var det hinsides mykje jall, rett og slett.
Så i etterkant av paneldebatten/forumet “How to Ruin a Film in 10 Ways” som eg var på i dag, blei eg ganske gira på å kome i gong med å skrive skrekkmanus igjen. Det er eigentleg trist at så mange seriøse filmskaparar ser på horror som billeg og enkel underhaldning, når det er så til dei grader ein kunst å skape?! Men eg skal ikkje hive meg i gong med noko lang debatt om det no. Some other time. Skrekk rular, sånn er det berre. I rest my case.

Vel, etter den debatten innsåg eg at eg ikkje hadde ete sidan eg heiv innpå tre små pannekaker og nokre baconstriper til frukost, og fekk leita opp ein 7Eleven. Det var ikkje så mykje som frista der inne, så eg kjøpte ein sjokoladedonut. Tommy hadde vore i eit intervju, og hadde reist heim, så eg poppa ein RedBull, og la i veg heimover.

For fyrste gong fekk eg verkeleg merke den intense varmen på kroppen; asfalten var så glovarm at det kokte under skosålane. Og sidan eg ikkje hadde noko på hovudet, følte eg at hovudbotnen nærmast gløda. Resultatet er då grunnen til at eg sit her med hardkokte hjerneceller og dundrane hovudverk. Okay, det er betre no, men likevel. Eg føler på meg at det blir ein relativt tidleg kveld i kveld.

I morgon er siste dag av festivalen, og det gjennstår å sjå om Ella har imponert nokon. Eg har kjempelyst å vere optimist, men i all hovudsak har eg inntrykk av at folk her borte føretrekk noko meir i rettning Hollywood-ending på filmane. Vår har ganske open slutt, og sjølv om den er fantastisk, så veit eg ikkje kor mykje den faktisk appellerar til dette publikumet. Men pytt-pytt. Det har vore heilt utruleg å få vere med her!! <3 Eg ELSKAR California, og eg vil tilbake hit på bryllaupsreisa vår! (høyrer du, Dùnedain? Du har ikkje noko val! xD )

No er planen vidare å hive i meg ein av dei veldig digge sjokolade- og vaniljepuddingane eg har kjøpt (som er sukkerfri! Hurra!) og finne køya. Dei har meld 41 varmegrader her i morgon, så dei heilt store krumspringa utgår nok! xD

Deadpool snakkar ofte om dette med chimichanga. Så i dag, når me likevel skulle innom ein autentisk (eller autistisk, som eg presterte å kalle den….) mexikansk restaurant, så måtte det jo prøvast!

Soundtrack: Noko med Joni Mitchell….? (Tommy er DJ)

Annonsørinnhold

De fineste kjolene til julebordsesongen: Finn din favoritt

Dette er då dagens middag; fristyrsteikt ost –  og kyllingrull, med gul, digg ris, ein slags salsasaus og eg trur det var bakte bønner med ost….?
Poenget er: Eg forstår Deadpool. Eg kunne garantert levd på dette sjølv.
Restane tok eg med heim, og dei skal eg fortære no, før eg skal på GayParty borti gata her! Skål folkens!

Ironisk val av soundtrack; det var nemleg akkurat det milkshaken gjorde!!

Soundtrack: Queen – Don’t Stop Me Now

Eg og Tommy la ut på ein bitteliten road trip i dag. Me køyrde nesten opp til Coachella, og stoppa på ein daddel-farm-ting som heitte Shields. Dei hadde utruleg masse gøy stæsj, så eg kika litt. Tommy var veldig oppteken av at millkshaken der MÅTTE prøvast, og gjekk sjølv for ein skikkeleg digg daddel – og vanilje-shake. Eg bestemde meg for å gå for sjokolade. Big mistake.

Annonsørinnhold

De fineste kjolene til julebordsesongen: Finn din favoritt

For all del, det var himmelsk godt! Men så var det dette med meg og mjølk og sukker då. Det blir fort veldig au, og det blei det til gongs i dag. Brått sat eg der i bilen og kjende milkshaken (som eg berre drakk ca 1/3 av) presse seg tilbake opp i halsen. Eg var kvalm, kaldsveitta og fekk hinsides vondt i magen.
Til slutt måtte eg berre krype til korset og innsjå at her blei det nok senga denne ettermiddag. Noko som i seg sjølv var ein skikkeleg nedtur, sidan me skulle ha premieren vår på Ella! Så med tungt hjarta måtte eg sende Tommy avgarde aleine. Filmen fekk visst gode tilbakemeldingar, så det er jo bra! Men eg gjekk sjølvsagt glipp av akkurat dette….

Så då har eg lært at milkshake i Ju Naiten er hakket meir intens enn den utvatna suppa dei serverar på McDonalds. Den går til ein viss grad ned, men dette var så chunky (og ikkje minst fantastisk gooooodt!!) at kroppen min såg på det som tre måltid kombinert i eitt, og dermed avviste forsøket mitt på å kose meg.
Når det kjem til maten, må eg innrømme at eg slit litt her borte. Det er så sinnsjukt mykje GODT, men eg må tenkje meg om både to og tre gongar før eg hiv innpå noko. Til no har eg stort sett ete ting eg veit er safe, som kylling, små mengdar pizza (kjøpte ein slice i går, og det var meir enn nok. Skorpa gjekk faktisk i bosset, for magen blei full før augo….) og litt pommes frites. Sånne ting går greit. Men eg går litt på nåler, for posjonane her er enorme, ingrediensane er mektige, og nesten alt er veldig søtt. Uansett, amerikanarane skal ha eit pluss i boka for maten. Eg skal heller leike gourmèt-turist neste gong eg er her, og ikkje skal vere med på ulike arrangement. Då kan eg ta meg tid til å bli dårleg, og liggje strak ut på ei solseng og lide i stilla. Det har eg ikkje plass til i timeplanen resten av tida mi her!!

Så stod Palm Springs for tur, og eg er oppe og ikkje grin klokka halv ti. Imponerande med tanke på kor mange gratis vodka eg heiv innpå i gårkveld….But still going strong!

Soundtrack: Rammstein – Deutschland

Ein ting kan eg bekrefte; det er varmt i ørkenen! Men air condition er ein fin ting, og det skadar ikkje å ha eit basseng rett utanfor stovedøra! Samt at det flyg kolibriar og fargerike sumarfuglar kring deg på alle kantar. Eg likar meg her.

Annonsørinnhold

Julekalenderne mannfolk ønsker seg

I går køyrde eg og Tommy frå Venice Beach og snudde nasa mot Palm Springs. I L.A. var ikkje temperaturen så ille; det var som ein heilt grei varm sumardag heime på Vestlandet. Så kjem me til ørkenen kring Palm Springs, og temperaturen skaut i vèret som ein rakett. Sjekka vèrmeldinga i går før eg la meg, og den meinte at i dag skulle gradestokken krype godt opp mot 40 grader. Det er ganske varmt, det! Men heldigvis er det ikkje noko som bit meg her. Etter å ha testa bassenget i går, hoppa eg i dusjen, og om tala mine stemmer, har eg pr. no 60 myggstikk, hovudsakeleg på armane og beina.
Men eg kjøpte meg hand-sprit på butikken då meg kom fram i går, og det gjorde eigentleg susen. I dag er det berre 4-5 av dei som framleis klør, og eg vonar eg ikkje pådreg meg endå fleire før eg reiser herifrå. (bank i bordet!!)

Frukosten er innteken; eggerøre og perfekt digg bacon, i tortilla-wrap. Ein RedBull er konsumert, og her kjem då bileta som eg lova sist eg gjorde eit halvhjarta forsøk på å blogge!

Og her skal eg tilbringe dei neste dagane! Eg klagar ikkje.
I dag er det internasjonal premiere på Ella, og me skal sjølvsagt vere der. I går blei det pils og vodka og Smirnoff ICE, og me vitja eit dinosaur-museum, og maten her borte er fantastisk, og….Herre. Eg har eigentleg altfor masse eg har lyst å fortelje om. Men baby steps. No skal me ut og køyre i hood’n før me leikar viktige filmfolk. Fleire bilete og innlegg og denslags kjem! Eg må berre finne eit ledig tidspunkt!

Wow. Eg er faktisk i L.A. Filmbyen. Og eg vurderar allereie å leite etter ein plass å busetje seg permanent.

Soundtrack: Vifta i taket og Tommy på kjøkenet

Annonsørinnhold

Julekalenderne mannfolk ønsker seg

Greit, greit. Eg kan ikkje uttale meg om byen fult og heilt etter mindre enn ein dag her. Og i morgon pakkar me i bilen og snur snuten mot Palm Springs og filmfestival.
Men akk, mitt hjarte har allereie blitt kidnappa og gøymd vekk i ein mørk kjellar. Eg har nemleg funne ein by som har ei LANG gate FULL av Lokkri-ting!! Hippie-stæsj, sær kunst, smykker, pyntedingsar, rare folk med dreads, tattoo-sjapper og butikkar som sel sånne ting som er godt å røykje på. Når det fyrst er lovleg. Eg vil bu der.

Men la meg fortelje om reisa hit, for den var eigentleg temmeleg spektakulær!
Eg stilte som vanleg i god tid, og stod utanfor Flesland klokka 04.15 natt til måndag. Ein drøy halvtime før Tommy skulle stille.

Me sjekka inn, leverte bagasjen, fann flyet, og alt gjekk som ein leik. Flyet tok av, og landa igjen. Oslo. Etter litt lett jogg gjennom Gardermoen, var me på veg mot Stockholm, og så gjekk ferda vidare med fly til L.A. Ei flyreise der det viste seg at me var blitt plassert på SAS Plus-delen av flyet!! Det inneber då større seter, betre tv-skjermar, puter og tepper, og litt goodie-bags med tannkost og vatn og diverse. Reisa var i korte trekk over før eg merka at den hadde starta; her var det hallo-hallo Jon Blund.

Så er me framme. Og flaksen held fram; leigebilen ordnar seg på 1-2-3, leilegheita me skal bu i til i morgon var strøken (og snille dama som budde her hadde vatn i kjøleskapet, pannekakemix i kjøkenskapet og hadde sett mini-muffins på bordet!) og ho som bur her har ein superherleg kongepuddel som heiter Mr. FiFi! Han elskar meg.

Vidare blei det sightseeing på Venice Beach og Santa Monica-piren. Fantastisk kyllingmiddag på Venice, og drinkar både der og på Bobba Gump på piren. Foreløpig lite shopping, men det skal eg snart få orden på….!
Og bilete kjem. Eg berre orkar mindre enn ingenting akkurat no, og kvir meg til å gå heeeeilt ut på badet (som ligg vegg-i-vegg!) og pusse tennene…..Interessant om eg faktisk klarar å sove, vel og merke, for eg har så mange og så opphovna mygg – og knottstikk på skrotten at eg ser ut som ein langt framskriden leprapasient!! Takk og pris for at eg tok med meg ein boks med zyrtec, ellers kunne dette fort blitt det siste de hadde høyrd frå meg!