Phew! Så var i alle fall to av oppgåvene mine levert og framført, og eg sit att med ei. Jiiz, når neste veke er over, er eg eit særs lukkeleg individ!! Eg snubla meg heimover i dag etter skulen, med ei altfor tung skuleveske, og seig saman som ein sekk poteter på senga. Og der har eg stort sett opphelde meg i ettertid, med unntak av ein tur bort på MIX’n med gubbelusken for å leige film. Det blei Pirates of the Carribean – On Strange Tides, eller kva det var den heitte. Eg ville vel aller helst sett It’s Alive, men eg skal heller skåne den stakkars fyren min for fleire traumatiske filmopplevjingar. 

Men over til min vesle facinerande homo sapiens-observasjon idag. Då eg sat på bussen på veg til skulen, grytidleg i dag, kom det ei jente og sette seg attmed meg. Eg skal ikkje sei ho var emo, men noko i den gata var i alle fall tilfellet. 
– Kan eg sitje her, spurde ho. 
– Klart det, nikka eg.
– Likte håret ditt, smilte ho og sette seg ned og tok på seg headset’et. I neste augneblink høyrde eg noko eg aldri trudde eg skulle få høyre. Jenta hadde Nyan-cat på mp3!!
Eg reknar med folk flest har fått med seg kva Nyan-cat er? Det er då denne karen: 

Som blir følgd opp av sånn cirka den mest irriterande melodien ever. Søk på youtube, og prøv å halde ut meir enn 30 sekund. Denne dama hadde den i alle fall loopa, etter alt eg kunne forstå. Okay, DET blei for sært. Til og med for meg! ;op At dama må ha nerver av stål, er det i alle fall ingen tvil om!! 
I mi jakt på illustrasjonar til Nyan-cat-innlegget her, så fann eg faktisk pusen sjølv i IRL-versjon! Haha!

Annonsørinnhold

20 bestselgere som garanterer nytelse

Vel, filmen ventar, og jentungen skal i seng. Eg trekk meg roleg tilbake, og nyt jordbær-isen eg endeleg har fått i hus!
Men heilt sist: Litt nostalgi. My Little Pony. Herreguuud, så masse finare dei var då eg var ung! ^^

 http://www.youtube.com/watch?v=JtciyRRmo8g&feature=related

Skal kome tilbake til den pasionen min kring My Little Pony some other time! ;o)

Whohooo! Då var eg nesten ferdig med ei av oppgåvene mine. I morgon har eg berre to stk som skal gjerast ferdig. Vurderar litt å starte på den eine no i kveld, så er jaffal halve jobben gjort! Bah, eg skal vere SÅÅÅÅ happy når helga kjem, og det meste er sånn nokon lunde under kontroll!!

Låg i natt og funderte på å skifte blogdesign. Det er har no er berre jall (og skulle vere midlertidig!) og det er jo mykje kjekkare å skrive når ein fyrst har ein layout som gjer sida triveleg og *kremt* lettlest! Snille CeJo (kossen i svartaste granskauen linkar ein eigentleg til andre på dette systemet her?!) er nesten hyra inn av underteikna, fordi ho er eit GENI på å lage fancy design på sånne bloggeside-ting! ^^ Cred darling!
Tenkte sånn i neste omgong å starte rosablogg. Mwahahaha! Roooosabloooog! Med dagens outfit, bilete av mine gourmèt-baserte middagsrettar/frukostrettar (som garantert kjem til å kunne ta matlysta frå einkvar, I kid you not!) og ikkje minst politiske, sosialbaserte og generelt aktuelle tema-innlegg. Det blei vel litt mange tunge ord for den gjennomsnittelege rosabloggar.

Når eg fyrst er inne på temaet “dagens ungdom”, så må eg få lov å påpeike ein liten ting. DE SUG!! Neidå. Ikkje sånn heilt bokstaveleg. Men eg blir til stadigheit sjokkert over kor dårleg SPRÅK folk har?! Eg omgir meg jo med ein del folk som er noko yngre enn meg *kremt*, og dei fleste av dei virkar som oppegåande, intelligente individ. Så kvifor i alle dagar kan dei ikkje skrive?! Teiknsetjing; kva er det? Særleg yngre bloggarar får meg til å sitje gapande og lure på korleis dei fekk lov å sleppe ut av barneskulen! Basic skrivekunnskapar er visst fjerna fullstendig frå pensum etter at eg var ferdig med folkeskulen! W00t-w00t?

Annonse Tights.no

SLÅ TIL: Opptil 70 % på treningstøy nå

Alt var vel så mykje betre før i tida. Sånn cirka då eg var ung. *mwooaah* 

Visste du forresten at gullfisk ikkje hugsar berre tre sekund om gongen? Dei kan faktisk lærast opp til å reagere på eit signal om at no er det mat, og hugse dette over lengjer tid! Noko eg alltid har påstått sånn eigentleg, i kjølvatnet av at eg hadde ein gullfisk som krevde kos kring foringstid! ^^ 

Men gullfisk-away. Det var bussen eg irriterte meg over idag. Eg står opp om morgonen, eller det vil sei: Eg slepa meg sjølv ut av senga om morgonen. Snubla meg mot badet, skvetta litt vatn i trynet, og kom på at eg hadde gløymd å ta ut pengar i til bussen. Crap. Sparegris og diverse lommebøker blei vrengd, men mynteinheitane mine var stor sett samansett av euro og pund. Hadde valuttaen vår vore euro idag, kunne eg tatt bussen til sola gjekk ned og kyrne kom heim! For fyrste gong i mitt liv tenkte eg at EU hadde vore ein fin-fin ting. Heldigvis gjekk det fort over. Eg sat der med 5 kroner i cash, og det hovudsakeleg i form av 50 øringar. Bussen min kom og gjekk i det fjerne, og eg sat att her i sjokk og vantru. 

La oss fyrst konstantere at dette ikkje er fyrste gongen. Bussen har passert meg mange gongar, medan eg tel myntar i ekte onkel Skrue-stil. Busskort? Jaudå, det skulle ein hatt. Men heller ikkje der strekk hjernekapasiteten min til slik at eg har somla meg bort på Bystasjonen og ordna det. Men på fredag. På fredag SKAL eg få orden i sysakene! 
Det hadde vore fint med ein sånn boks som står i by’n, der eg kan kjøpe meg billett på busstoppet med kort. Men på bondelandet har me ikkje slikt noko.   

Når alt kjem til alt, så er det vel    knappast bussen sin feil at eg er sløv  heller. Men noko må eg då ha å skulde  på, når eg gong på gong bæsjar på  leggen

Det er merkeleg det her. Eg har eigentleg blogga fint lite dei siste åra, rett og slett fordi det ikkje har vore dei heilt store greiene som har foregått i livet mitt. 
Men brått er eg tilbake på skulebenken, og i same renna får eg ein intens trong til å faktisk dele kvardagen min med resten av verda igjen.  

Ikkje at det skjer så veldig mykje meir no enn det gjorde heilt i starten av august; faktisk er ikkje kvardagen min på nokon måte actionfylt og eksotisk. Her sit eg med nasa ned i ei bok mesteparten av fritida mi, og prøver å forstå meg på Hume og Kant og ein del andre støvete gamle tenkjarar, som eg ikkje ein gong vågar å freiste å skrive namnet på. Samstundes presterte skjermkortet på pc’en min å ta kvelden i går, så no har eg konvertert til laptop. Brrr….Det er så overhovud ikkje mi greie!! Eg syns laptop’ar sug rompesaft!! 
Nei, gje meg ein diger skjerm, og ei kraft-maskin som durar og bråkar (mest sannsynleg fordi eg ikkje har fått ut støvet frå førre århundre som ligg og koooosar seg innimellom vifter og ledningar….) så er eg nøygd! Og ikkje minst eit tastatur som er adskild frå musa, slik at eg ikkje konstant presterar å slette halvparten av alt eg skriv med eit ufrivilleg tastetrykk.

Vel, eg har kapitulert for kvelden. Fire puter i ryggen og laptop på fanget. Akkurat DEN situasjonen kan eg kanskje klare å bli van med! ^^ Tidleg i seng kjem eg meg òg, når eg ikkje blir sitjande oppe heile natta for å vente på lønsauke hjå simmane mine, eller skal erobre nytt territorium i Azeroth. Sjølv om eg saknar det. I alle fall Azeroth.

Så dei komande dagane blir det sannsynlegvis hovudsakeleg 1) lese seg opp på alt eg ligg etter på av ex.phil-støff, 2) klargjere den munntlege framføringa til meg og Cecilie på fredag (om bloggbabez og kvifor nokon i det heile gidd å følgje med på dei!), 3) bli ferdig med oppgåva som skal framførast på tysdag og 4) få ferdig den akademisk skriving-oppgåva mi som ligg som ein vond kløe baki tankane mine. 

Ein ting er derimot sikkert; eg saknar nerdetilværelsen allereie……