Halebein! Halebein!
Møt Blå Stein!
And then there was pain …
Soundtrack: Warmen – Somebody’s Watching Me
Då eg vakna i dag tidleg var eg ganske så sikker på at ting hadde på mystisk vis klikka på plass baki systemet. Men det må ha vore dei smertestillande som framleis var ganske så aktive, for etterkvart som dagen seig på blei det klart at det ikkje sto så bra til som eg hadde håpa.
Men eg har for mykje å gjere til å liggje endå ein dag i horisontalt leie og vente på betre tider. I retrospekt kunne eg heller ha knekt foten, sjølv om vegen tilbake til kvardagen då hadde blitt noko lengjer. Men eg hadde i det minste vore i stand til å utføre litt fornuftig arbeid om eg berre hadde klart å sitje normalt!
Så no sit eg på eit lite tårn av puter og tepper under stumpen og freistar å kome gjennom arbeidsmengda mi. Det dug. Ein kan ikkje akkurat gå med stompen i fatle heller.
Dermed prisar eg høgare makter for smertestillande og mjukt sitjeunderlag, og hiv meg rundt for å gjere det som står på timeplanen.
Wish me luck! Here we go!