Det er rart med det; sånne nyttårsforsett. Me er visst i den veka i året der flest bryt ut av dei, så då er det kanskje på tide at eg startar med mine?
Soundtrack: Hva Vi Elsker – Seigmenn
Ein del av planen min var absolutt IKKJE å sitje oppe klokka halv fire på natta og ete knekkebrød med berre smør, medan eg slåss med bikkja som insisterar på å stå på tastaturet og sleikje tallerken min.
Eg kunne freiste å skryte på meg at det var gode grunnar til situasjonen, som at det hadde noko med eit sunt kosthald og ein intens skriveprosess som førte til at eg sit oppe og jobbar i natta. Men den gong ei. Her er det halsbetennelse, menssmerter, og ein døgnrytme som er snudd fullstendig på hovudet som har skulda.
For året har ikkje starta vidare bra; det har vore temmeleg svingande form reint fysisk. Eg har tusen prosjekt gåande (føler eg) men det har vore omgongsykja og forkjølelse og generelt ikkje ein form som tillèt dei heilt store krumspringa.
Men eg skal ha for innsatsen! Eg har greidd å kome meg på jobb dei dagane eg skulle på kontoret, og eg har trent yoga EIN gong! Eg har byrja på heile tre blogginnlegg, men to gongar har nettet mitt forsvunne midt i prosessen, og eg mista store delar av innlegga. Påfølgjande banning og nesten ein pc ut vindauga.
Så planen no er å bli frisk. Her om dagen hadde eg faktisk somla meg til å bestille legetime, berre for å kome ned i området med dekning på mobilen for å motta ei melding frå legekontoret om at timen min var avlyst grunna sjukdom. Oh the irony. Så eg har eit håp om å få ein ny time neste veke, der legen kan finne ut kva det er som feilar immunforsvaret mitt for tida.
Og deretter har eg ein plan: Eg har bestemd meg for at eg framleis lever i 2019. Sånn inntil vidare.
2020 startar når eg berre klarar å bli -frisk- sånn at eg klarar å gjere noko fornuftig. Så medan alle andre slit med å halde sine forsett, set eg i gong med mine:
– Skriv!
– Innfør ein smule med fysisk aktivitet!
– Få orden i alt rotet mitt!
– Halde meg såpass frisk at eg ikkje må avlyse fleire avtalar!!!
Siste er alfa og omega. Til no har eg vore nøydd å avlyse/flytte TRE avtalar berre i januar, fordi kroppen har slått seg vrang. Men nok er nok! Eg nektar plent å køyre på med eit nytt 2018, for det var eit av dei mest håplause åra i mitt liv så langt! Uflaks og sjukdom og fandens oldemor.
Så då prøver eg igjen: Here goes! Velkomen 2020!