Eg vågar å påstå at det er ikkje rart om eg går ned i vekt om det held fram slik…!
Det meste av mat eg får i meg, kjem oppatt. All mat gjer meg kvalm, og til tider det eg drikk òg. Eg klarar maxx fire-fem munnfullar med mat, og er det rett på dass for å spy det opp igjen. No kjem ikkje “alt” oppatt; mest slim og “skum”, men eg må som regel belage meg på å henge ved porselenstruna ei stund etter at eg har prøvd å ete. Og resten av dagen held eg meg i senga. Om eg ligg på sida, med ei dyne “pakka” mot magen, så er det ikkje så ille. Khavi kjem som regel tuslande og krøllar seg inntil meg, for å trøyste stakkars mamma’n sin. Det hjelp på.
Det var på det verste då eg var heime i Sogn. Stort sett så sov eg. Laurdagen var spesielt ille; eg spydde og var rett og slett elendig. Men sundagen byrja ting å bli betre, og då eg kom heim var eg i fin form nokre dagar. Heilt til eg gjorde generaltabben, og åt kyllingsnitzel med ris til middag.
Etter det har eg stort sett helde senga. Det vesle som vèl å bli i magen, passerar så fort gjennom systemet at eg rekk knapt å svelge siste tugga før eg må på do.
Eg er konstant svolten, sidan maten ikkje ikkje får gjort jobben sin. Og eg går konstant med dårleg samvit fordi eg ikkje trenar. Men når kroppen er så i oposisjon til hjernen, så klarar eg det ikkje. Overskot? Nope. Finst ikkje. I staden ligg eg på sida i senga mi og klagar mi naud til pusen, som er den einaste som gidd å høyre etter. xD
Mykje av tida føles det som om eg har feber; eg føler meg skikkeleg varm, men småfrostig. Kaldsveitte og sliten.
Eg trur rett og slett eg må bli flinkare å dokumentere kva eg et. Det må vere ein ingrediens som går igjen i det eg hiver i meg, som gjer at eg blir så dårleg?
Men eg trur like greit eg kan finne senga for i kveld. Har sove fleire gongar i løpet av dagen, men eg kjenner at eg er trøytt som eit fly igjen allereie….*gjesp*
