Eg skulle hatt ein funksjon som ga terningkast på saker og ting her på denne sida mi. Det manglar eg. Så då får eg trille ein sjølv for jolemarknaden i år: SKUFFANDE & MANGELFULLT MED PLATT PLOTT OG MED FRÅVERANDE KARAKTERAR!

Soundtrack: Christina Aguilera – The Christmas Song

Nope, det var ikkje mykje å skryte av denne gongen. Tidlegare er det lite som får meg i så herleg jolestemning som å tusle rundt blant bodane, med pariserhjulet og den gamaldagse hestekarusellen som ljoser opp førjolsnatta.
I år var heile kalaset lagt til Torgallmenningen og Fisketorget. Borte på Festplassen har dei jo laga eit slags brakke-paradis for testing av korona, men likevel. Heilt seriøst. Kunne dei ikkje flytta dei skura sine vekk derifrå og gitt oss ein jolemarknad i staden?? Jaudå, eg veit eg framstår som ein sutrete fem-åring som ikkje fekk den nyaste iPhone’n til jol, men ein køddar ikkje med joletradisjonane til Lokkrisen!!

Vanlegvis klarar eg gjerne å finne ei eller to herlege jolegåver når eg fyrst er det, medan eg prøvesmakar smoltringar, crêpes med sjokolade, go’bitar frå Asia/Tyrkia/Hellas (gyros FTW!!), men i år var det BERRE dette som var å finne på. Bortsett frå mat-ting, så hadde Outland (<3) to små bodar, og det var eit par stader dei selde ullsokkar. Og….det var sånn cirka det??
Opplevjinga blei ikkje betre av at det pøseregna/sludda og den einaste køen som var LANG var den framfor boden som selde kandiserte epler. Så for ørtande år på rad blei det ikkje til at eg fekk smakt dei. Det har vore målet mitt KVART år, hakk i hjel på det å kome seg opp i pariserhjulet utan å døy av høgdeskrekk, men akk. Ei heller i år.

Ei heller i år. Next year, maybe.

Litt jolsk stemning var det å hente, vel å merke. Eg fekk meg crêpes med banan og nugatti, og ein smoltring med sjokolade. Sunt som fy. Eller ikkje.
Og Bergen er ganske fint når mørket fyrst legg seg, det er ikkje til å kome ifrå:

 

 

 

 

My partner in crime poserar under tvang

 

 

 

Me bestemde oss heller for å råne litt rundt og sjå på verda. Like greit. Vêrgudane var ikkje heilt på vår side denne dagen.

Og så var det min tur til å opne kalendarpakke!! I går fekk Dùnedain sånne sjokoladeskeier som du puttar i varm mjølk og rører til dei løyser seg opp. I dag fekk eg ei sløyfe med følgjande lapp på:  1/2 times helmassasje!
Kreativt og relativt billeg alternativ til husafyll, og eg tenkjer eg skal nytte meg av dette tilbodet allereie no i kveld!

 

PS! Hugsar de den colaen som eg berre MÅTTE hente til kadlen min i går, fordi Coca Cola nissen lissom var på Lagunen? (berre juks; det var ei stakkars ung studine som sto der som vikar….) Vel, den står framleis her. I kjøleskapet mitt.

Anten var boksen for liten til at karen brydde seg med den slurken den inneheld, eller så var han så skuffa at det ikkje var nissen sjølv som delte den ut at det ikkje var verd å bry seg med. Hmpf. Utakk er verdas løn, eller kva det no enn heiter.

Då dumpar eg ned i sofaen iført ei varm og god joggebukse, og med chipsposen på fanget. Fordi eg har fortent det. 

Soundtrack: Kurt Nilsen – Stjernesludd

Eg har nemleg gått laaaangt i motbakke OG motvind. Han karen som skulle plukke meg opp på busshaldeplassen hadde rømd på skitur, og trudde ikkje eg skulle kome heim før kring midnatt.
Då me omsider oppnådde kontakt, innsåg eg at eg ikkje kunne sitje i ein time i eit iskaldt busskur og vente på å bli plukka opp, så eg la i veg.
No har det seg slik at eg er komen i ein alder der eg tenkjer: -Åååh, guuuud! Eg har ei ein slik ein livsviktig refleks med meg på denne strabasiøse ferda! (eller noko tilsvarande og hakket mindre dramatisk)
Men samstundes var det veldig koseleg å tusle oppover bakkane medan vinden susa og snøflaka dansa i mørkret. Eg måtte berre passe på å hoppe ned i grøfta og gøyme meg i snøen når dei som ikkje kan fartsgrensa passserte.
Til slutt blei eg faktisk plukka opp, og då eg tok opp mobilen for å sjekke tilstanden på mascaren som eg var sikker på hadde gitt meg ein look som ville gjort Alice Cooper sjalu, så blei eg faktisk positivt overraska!


Eg vil påstå at den sat imponerande bra! Hurra for Estee Lauder!! Utlandet må snart opne opp att så eg kjem meg på taxfree’n og handle inn meir!!

Men kvar kom då dette kvinnemennesket frå, som la ut på tur i platåsko og flekk ny boblejakke (som er jolepresang frå gamlingane, men som eg har LOOOVA å berre bruke i dag, for så å pakke ned og leggje under treet!) med nordavind frå alle kantar?
Ho hadde vore på teater, nemleg!
Snillaste Solveig lurte på om eg ville vere med ho og sjå Don Quijote! Og så KLART eg ville!! Eg meinar, eg har hatt lyst å sjå det teaterstykkje sidan eg var lita! (jadda, eg har alltid vore litt pussig)
Blei ikkje skuffa. Eg lo godt og kosa meg masse! Eg har ikkje vore på teater på sikker 15 år, så det var absolutt noko eg sette pris på! (tuuuusen takk Solveig!! <3 )

 

 

 

 


Eg anbefalar dei som har sjansen til å få med seg denne på det sterkaste; eg STORkosa meg! 😉

Så det har ikkje blitt så mykje vasking på meg i dag. Det har gått litt i eit, får’n sei! Fyrst var eg cirka Hordaland rundt for å hente pakkar på Osøyro, Nore Neset og til sist på Strusshamn. På Strusshamn, lissom?! Det er nokre år sidan eg budde DER, men likevel insisterar diverse nettbutikkar på å sende varene mine dit, uansett kor mange gongar eg freistar å endre adresses!!
I tillegg fekk eg ei melding om at Norli hadde send meg ein pakke i dei små timar på morgonkvisten, så eg reiste og henta den, berre for å kome heim og motta endå ei melding om at dei hadde send meg ein pakke til. Eg meinar; seriøst? Driv Posten med noko slags førjolsterror i desse dagar?! Og kan nokon stoppe dei? Finst det ingen reglar mot denne typen terror?! Eg berre spør….

Men eg hadde ein del andre ærend som eg fekk ordna undervegs òg. Litt nom til helga, støvkost og andre viktige ting til hus og heim, nye gardiner, og ein bomtur til Gina Tricot for å sjå om dei framleis hadde tøflane mine, som eg tenkte å kjøpe i gåve til meg sjølv. Spoiler alert: Nope, det hadde dei ikkje.

I’ll be missing you….

 

Det var unicorn-slippers! :'( Tok bilete sist eg var innom for å vise Dùnedain noko eg ynskte meg til jol, men eg får klare meg med dei tøflane eg allereie har. Dei er litt digre og klumpete, men det er EKTE unicorns-slippers då. Av EKTE einhjørningspels. Kors på halsen.

Siste stopp på turen blei å snakke med dei som delte ut Coca Cola på Lagunen i dag, fordi han som sat og hadde så frykteleg lyst på cola ikkje ooooorka å gå sjølv.


Og deretter bar turen heim for å levere Gabbi (som blei med oss på shoppingrunden i dag) så ho skulle rekke å støvsuge og vaske ned huset før ho fekk gjestar. Det er i alle fall det eg trur ho driv med når ho ikkje er under min observasjon.
Deretter bar det til by’n for å leike kultivert kulturperson. Og no sit eg då her.

I morgon er det fram med vaskebøttene og grønsåpa igjen. Anten før eller etter eg har farta på jolemarknaden i by’n med Kriss. For i skrivande stund ser stova mi slik ut: (eg må på førehand åtvare om STERKE inntrykk!!)

Eg skjemst IKKJE – alt må bli verre før det kan bli betre! Og eg lovar på tru og ære at eg skal vise fram kor flott det blir til slutt, sjølv UTAN joletre!

Så var endeleg desember i gong, og eg er godt forberedt. Her skal det bakast og vaskast og jolehandlast og pyntast! Men joletreet uteblir i år….

Soundtrack: Netflix -14 Topper: Ingenting er Umulig 

 

I år blir det joleblogg! Eg er klar som eit egg for alt eg har planlagd, så no er det berre å vente på at Grinchen skal snike seg ned pipa og stikke kjeppar i (h)jula for meg….


Den fyrste luka i adventskalendaren vår gjekk til Dùnedain. Han fekk cheese doodles med sjokolade, og blei ein glad gut. I dag var det min tur, og han hadde slått til med Peppa Pig-kalendar til meg, med sjokolaaaade!! Så då har eg TO kalendarar denne månaden! 



Og så var strengt tatt startskotet gått: I går vaska me ned HEILE yttergongen, noko som inkluderte veggar, tak, dørar, vindauge, møblar og blomepotter. Det mangla eigentleg berre at eg henta fram tannkosten og q-tips. I fjor gjorde eg det. Eg sto på kjøkenet og vaska komfyren med q-tips.
I dag fekk eg ikkje teke meir enn nokre kjøkenskap, for gjett kven som spratt ut av senga klokka 05.30 i dag??
Jepp. Eg har teke meg litt halvvegs “ferie” for å vie all den tid og kjærleik eg har til førjolstida til akkurat førjolstida. Det skulle etter planen inkludere nokre late dagar på morgonkvisten, men kven er det som sprett ut av senga før fuglane fis?? Jau, det er underteikna.
Bakdelen er at eg må vente med å byrje vaskesjaua til stakkars Dùnedain får auge, for han er ikkje fullt så morgonfrisk. Og nedvasking blir ikkje det same når eg ikkje får guffe Boney M medan eg rallar med i beste Lokkri-stil. Og eit sånt sirkus er vanskeleg for ein stakkar å sove gjennom.

 

Piska mann i husmormodus

Og så har han lova meg å hjelpe, så eg lar han ikkje sleppe så lett unna heller!

For å toppe det heile, så har snøen lava ned i det siste, og Elessär er ein veldig glad gut som aller helst skulle vore uteboff. Han sit i vindauga og stirer lengselsfullt ut på den kvite bøen, der hjorten dansar og elgen flyg. Eller noko sånt. (dårleg med elg her oppe når eg tenkjer etter, men det var ein rev som jaga ein hare nedover vegen forbi huset vårt her om dagen!)

Khavi er mindre nøygd; ho er rimeleg raske turar ut og me har knapt lukka døra bak ho før ho står på trappa og gaular igjen. Pixie frys i stompen når ho skal ut og gjere sitt fornødne, og fèr som eit skot ut, pissar, og kjem som eit skot inn igjen. Rett til peisen og varme seg.

Planane framover.

  • Jolemarked i Bergen
  • Lage marsipan
  • Bake cirka 7 kakesortar (og litt konfekt!!)
  • Ein av dagane = tradisjonsbakedag med Kriss (jødekaker og serinakaker!! <3 )
  • Vaske-vaske-vaske
  • Ferdig jolehandel
  • Guffe jolemusikk
  • Pynte

Og ikkje minst kome over sorgen over at me ikkje får opp joletreet i år. Eventuelt kan eg ta inn treet og ikkje pynte det, og i staden la det bli naturleg teke over at pusekattar.
La oss håpe dei er blitt litt tørre bak øyro innan neste jol, sånn at eg får treet mitt på plass då.

Ha ei fantastisk førjolstid alle saman!

 

Medan eg sat og tasta i veg på ynskjelista mi går, så merka eg at det klødde litt i den blogge…foten? Fingeren? 
Eg saknar bloggen min. Så no startar eg på nytt. Igjen.

Soundtrack: Celtic Woman – Teir Abhaile Riu

Heldigvis er ikkje ein av dei som har ein fanskare å forhalde meg til. Så vidt meg bekjend er det berre eg sjølv som av og til ser tilbake på skribleria mine, og kring jol sjekkar ein og annan ut ynskjelista mi.
Men det er mest for min eigen del eg har ein blogg. Akkurat som at eg ein gong i tida førde dagbøker, berre for meg sjølv. No var dagbøkene mine vel og merke eit djupdykk i menneskesinnets mørkaste sider til tider, og det har eg ingen behov for å lufte offentleg på nett. Takk og pris. Eg likar berre å skrive, og for så vidt så har eg fint lite mørke ting å skrive om, i alle fall på den mentale fronten. Litt verre er det kanskje med den brennande interessen eg sit med for det makabre og mørke sånn ellers, men det får verda berre leve med.

Ein av grunnane, trur eg, til at eg ikkje har vore så engasjert bloggmessig er det nitriste designet eg har på sida mi. Ja, det er til å grine av. Eg veit.
Så i ekte korona-and tenkte eg kanskje at det var på høg tid med ei oppussing. Det blir planen for romjola, for tida framover er jaggu tettpakka nok med ting eg skal nå over. Eg har sett meg ei deadline på 1. desember for skriveprosjektet mitt, eg og Dùnedain er byrja på bryllaupsinvitasjonane våre, jolepresangar skal kjøpast inn, og eg og fine mannen min driv å lagar adventskalendar til kvarandre. Og i kveld/ettermiddag (alt etter kor mykje eg klarar å skrive i løpet av dagen) skal me ta bilete til jolekorta sånn at eg kan få dei framkalla.
Så, ja. Det er er heftig mykje på tapeten for tida. Men veit du kva? Eg elskar det. Eg saknar det skikkeleg hektiske livet som gjerne slår ut i full blome når eg til dømes jobbar på eit filmprosjekt. Ting skjer. Hjernen jobbar. Du skal ha kontroll på ti tusen ting og alt går i eitt. Og det er den diggaste kjensla eg veit.

Konklusjonen min er med andre ord: I romjola, om ikkje heile slekta på begge sider skal slåss om kvalitetstid med oss, så skal eg lage ny header, og starte bloggen min på ny frisk. Som om den er splitter ny.
Og eg gler meg. Samstundes som eg har eit håp om at 2022 ENDELEG skal bli året der eg klarar å bli ein aktiv bloggar igjen!!

Snøen kom. Til slutt. Eg er temmeleg overbevist om at Jolenissen har send gåver via PostNord denne gongen, for den er berre tre veker for sein. Og så var det heller ikkje GRENSER for kor mykje han sende når han fyrst var i gong?!

Soundtrack: It’s my Life – Bon Jovi

Elessär elskar det. Papsen gjorde den tabben å sei at naboen berre skulle ta vekk snøen då han køyrde traktoren forbi og brøytte vegen for oss, og etter det har bikkja stått vakt i vindauga og lurt på om han skulle ta alt, eller om det skulle bli noko att til han. Og står han ikkje på den posten, så ligg han ved utgongsdøra og grin fordi han har mest lyst å vere ute og danse i snøen.

Pixie og pusane er meir skeptiske; snø stod overhovud ikkje på ynskjelista deira i år. I alle fall ikkje slike mengdar! Pixie slit med å finne ein plass ho kan setje rompa nedpå for å få gjort sitt fornødne, og pusane går snart på VEGGANE fordi det er så kjipt å vere inne. Og ute er det kaldt. Og dei forsvinn i snøen. Rododendroen min har òg dukka fullstendig under i snøfallet, så eg ventar i spenning på korleis den ser ut til våren!


Og eg sit oppe i natta. Dùnedain har for lengst gått til ro, og resten av dyrehagen søv/halvsøv rundt i huset. Mensen melde sin ankomst i dag, så eg har lagt som eit slakt på sofaen eller senga og sove vekk dagen, medan eg har vore sinnsjukt sjølvmedlidande. Smertestillande tok berre toppen av all ao’en, og då finst det ikkje nok sjokolade på denne planeta til å få meg opp og i gong med nokon verdens ting fornuftig.
No har det heldigvis avteke litt, og då melde skrivekløen seg! Det er digg. Eg hadde som mål å klare å skrive jamnt og trutt, og har så langt greidd å halde meg til det. Men eg skal ha helgepause, sånn at hjernen ikkje blir heilt rømmegraut. Lovar likevel bra at eg faktisk klarar å skrive kvar dag, og kjenner ei glede med det eg gjer! Hurra!

Jolepynten skulle for så vidt ned i dag, men eg har ikkje lyst å fjerne den. Treet var så fint i år, og den himmelske hærskare med englar som danderar stova mi er så vannvittig koseleg! Huset har vore opplyst av så masse små og store ljos og stjerner og treet har dufta så fantastisk, og så skal alt berre pakkast ned og hivast oppatt på loftet. Do not like.


Årets tre-tema var “fantasi”. Neste år trur eg at “vinter” skal vere tema, om eg berre finn att dei jolekulene som tydelegvis ikkje var på loftet her hjå meg. Eg har f*** meg jolepynt til å pynte tre hus, ein villa, eit par herskapsgardar og ein utedass, men den er spreidd for alle vindar. Jadda.

Faktisk så er eg ganske optimistisk for året 2021, eg! Det er ikkje akkurat som om det skjer allverdens, og eg føler meg asosial som ein frosk i ein karpedam, men om verda på død og liv skal stå på pause, så vil eg gjere det beste ut av det. Det inneber sjølvsagt jobbing heimanfrå, men det er òg ei fantastisk orsaking til å spele både WoW og Sims på kveldane!
Eg ser for meg at det i stor grad blir slik 2021 kjem til å bli, dessverre. Det vil jo sei at det meste av ting eg hadde gleda meg til utgår, i år som i fjor. Bursdagsfeiring, utdrikkningslag, hausttakk, jolebord…og eg fryktar for at det spøker for bryllaupsplanane. Men sånn sett brenn det ingen plass. Eg får sei som Gabbi sa: -Du æ’kke amish og bringer skam over slekta fordi du lever i synd heller!!
For ein gongs skuld i livet løftar eg blikket og ser framover. Med glede. Det er så masse fantastisk eg har i vente, og det er så mange ting eg gler meg til når verda byrjar å gå tilbake til normalen! Om det skulle ta litt lengjer tid enn planlagd, så forsvinn det ikkje heller. Det gir meg berre endå meir tid til å glede meg og spare opp til dei tinga som måtte koste nokre kroner! <3

Det har vore eit vaskeekte SKITÅR! 2020 går ned i historia som eit makkverk av dimensjonar, og måtte me heretter gjere eit unntak for historiebøkene, og berre hoppe direkte frå 2019 til 2021. 

Soundtrack: The Truth about Love – P!nk

Jepp, her er eg igjen. Det har sin heilt logiske forklaring kvifor det knapt blei skrive eit ord i bloggen gjennom heile 2020, for kva svarten skulle ein eigentleg skrive om?! Det skjedde fint lite. Ingen bursdagfeiring (verken min eigen eller nokon andre sin), ingen ferieturar, ingen HaustTakk, og alle sat på kvar si tue og tvinna tommeltottar. Det har vore eit keisamt og LANGT år.

RIP fine Kira

Derfor er eg varsamt optimist for 2021. Det er ti tusen ting eg gjerne skulle gledd meg til, men når året byrjar med eit leirskred som øydela liva til alle i ei heil bygd nede i aust, så vågar eg ikkje sjå positivt på kva me har i vente. Det at voffsejenta vår i BaleBy sovna stille inn rett over jol bleiknar i forhold, men det gjer meg heller ikkje meir positiv.

Eg har ikkje så mange mål for året, som sagt.
Eg skal skrive. Om eg står fast i forfatteria mine, så skal eg i det minste produsere eit blogginnlegg.
Eg skal trene. Ikkje nokre svære greier, men får eg stramma opp lår, mage og armar bittelitt til bryllaupet i august, så er eg happy. Etter det skal eg gå tilbake til å forfalle inn i eva.
Eg skal kutte røyken. Nuff said.
Og eg skal gjere mitt beste for å planleggje bryllaup. Sånn at eg kan få klipt av meg dette lange ragget som eg har spart ut på toppen. Eg likar ikkje langt hår, så enkelt er det.

Med det legg eg 2020 bak meg, nyt heilsteikt kalkun på denne siste av årets joleferie, og siktar mot nye høgdar. Eller dalar. Alt etter kva skjebnen vil.

GODT NYTTÅR!

Musikken byrjar å spele, og alle snur seg. All merksemd blir retta mot den bakre delen av lokalet, der dei store dørane går opp, og brudepikene og brudesvennane kjem inn på rekkje og rad. Dei har krans på hovudet og kvite kjolar. Fine dressar og kanskje ljos i hendene. Alt er tilrettelagd for den andre hovudpersonen for dagen, som stig inn i rommet, med blomar i håret og slep og slør. Og ikledd….ein potetsekk.

Soundtrack: Gregorian Choir – Nothing Else Matters

Dette er for augneblinken mitt vetle mareritt. Eg las på ei bryllaupsside nyleg: “Valet av brudekjole er kanskje det mest personlige valet av klesplagg du nokon gong kjem til å gjere.” og eg tenkte: -Kyss meg midt i kaviarkrysset!!
For det er jo ei sanning i det, men så var det ein million faktorar som gjer at eg får lyst å rive ut det lange håret som eg har spart ut i over eit år no. Nettopp fordi eg vil ha ei fin frisyre til den store dagen.
For eg veit AKKURAT korleis brudekjolen min skal sjå ut. Vel, nesten. Den skal ha lange ermar, som eg likar å referere til som trompetermar. Sølvbroderi, ljos i fargen (helst kvit), ganske enkel, men med korsett. Og eg vil ha kappe med hette i mesh, ikkje noko klassisk brudeslør. Og draumekjolen min ligg for all del til sals på nettet, men den ville ha kosta meg 21.000 kroner.


Eh, nei. Så mykje pengar GIDD eg ikkje kaste vekk på ein kjole eg skal bruke ein gong i livet. Då føler eg mykje heller for å spytte inn litt ekstra i god mat og drikke, ei skikkeleg bryllaupsreise og bra musikk til sjølve festen.
Så eg byrja å leite. Saumfòr finn.no, leita gjennom alt av bryllaupsbutikkar i Bergen (via nett; det er jo ikkje lov å gå ut i desse dagar….), sjekka opp med folk som syr….Men draumekjolen uteblir. Senke litt på krava? Okay, la oss prøve. Følgjande resultat sit eg då att med:
1) Det er masse fine kjolar, men dei snurpar seg saman kring føtene, og vil redusere meg til ei trippande høne med egg klar i bakvegen om eg skal vere iført dei.
2) Stroppelaus kjole? Jaudå, men eg manglar relevant fylde i det øvre partiet, og ville nok ha enda med heile brudestasen hengjande som eit slapt skjørt kring livet før eg kom til alters.
3) Eg har ei kroppsform som med tida vil få forskarar til å klø seg i hovudet den dagen dei opnar kista mi i arkeologiens namn; eg ser ut som ein opp-ned pyramide, med superflotte bein, og skuldrar/nakke som ein okse på steoridar.
4) Nei, korte ermar funkar ikkje. Ikkje korte skjørt heller. Nope!
….og finn eg noko eg tenkjer kan fungere, kan du ta deg faen på at dei ikkje finst i anna enn størrelse 36. Og la oss berre innsjå det; eg kan slanke meg til eg blir BLÅ i trynet, men størrelse 36 kjem eg aldri til å klare å skvise vomba inn i.

Hadde dette vore for cirka 20 år sidan, med andre ord nokre år før eg gifta meg førre gong, så hadde det vore heilt greit med ein svart brudekjole, og eg kunne sett den saman bit for bit med nydelege gothiske element. Den gong sa min komande ektemann at han berre hadde TO krav til bryllaupet: Me gifta oss i kyrkja, og at eg stilte i kvitt. Greit. Eg var jo nøygd med kjolen min den gong, men eg ser jo i ettertid at den var ein smule….bløtkake. Silkeroser og netting på armane; check. Laaaangt slep; check. Så då var i alle fall eg nøygd. Den gong.
Kjolen ligg framleis i ein kasse, lagra vekk, men den er uaktuell i denne omgong. I og med at bryllaupet blei ein katastrofe utan sidestykkje, så la oss sei at det er ein av grunnane til at det ikkje fristar.

Så kva gjer ein chubby liten wannabe-alv når ein kjem i ei sånn knipe som dette? Eg for min del kryssar fingrane for at verda gir gode ting til snille folk. Ellers så får eg berre hoppe i det, og stille i strisekk.

Draumeangst…?

Soundtrack: Hotel California – Eagles

Eg har slite med angst store delar av livet. Eg byrja å slite psykisk i ganske ung alder, og hovudsakeleg var det depresjon som prega tenåra mine. Men i 20-åra kom angsten i tillegg. Det var matangst, angst for at eg var ubrukeleg på alle rare måtar, prestasjonsangst, sosial angst….Men eg har kjempa masse for å få kontroll på meg sjølv, og i dag er det høgst sjeldan det slår til. Bortsett frå arachnofobi og ein hinsides høgdeskrekk som gjer at det er kvalmande å sjå folk klatre i fjell eller hoppe i fallskjerm på TV. Eg brukar å sei eg blir svimmel av å stå på tå, og det er jaggu ikkje langt frå sanninga!

Men i natt hadde eg ei opplevjing utanom det vanlege; eg fekk angst i ein draum. Og det blei med inn i vaken tilstand.
Det er år og dag sidan eg måtte kapitulere og gå og leggje meg fordi eg ikkje fekk kontroll på hjernen min. Det ligg framleis baki der og murrar, men no må eg berre le litt av heile greia.

Det merkelegaste var at draumen ikkje var på nokon måte skummel eller i nærleiken av eit mareritt. Eg er stort sett fan av mareritt, eg! Monster og spøkelser og zombiar; eg blir som regel skuffa når eg vaknar fordi det var så spennande! Så ja; them horrorfilms have fucked me up.
Nei, i denne draumen veksla eg mellom å vere på ein familieferie i noko yngre dagar, og vere på ein eller annan slags “leir” med alle slags folk eg kjenner. Folk eg har studert med, barndomsvener, slekt og familie…Ei herleg røre. Og eg hadde med kattane mine. Innimellom utspelte draumen seg i ei hytte, og innimellom eit fancy hotell. Eg delte rom med bror min, som i draumen var ein tween i eine augneblinken, og ein tenåring i neste. Nokre gongar var rommet vårt i ein mørk, fuktig kjellar (men for all del; det var fine og skikkelege rom!) og så kunne det brått vere på loftet. Innimellom var det eit flott hotell, men så var me tilbake til noko som minna meir om ei fint oppussa brakke. Ei lita stund inni der var me i huset der besteforeldra mine frå Arna budde. Og den delen av draumen eg hugsar best var då me skulle reise heim. Ute var det full snøstorm, og eg sprang rundt som ei hovudlaus høne for å få pakka alle tinga mine. Finne kattane mine. Rekke å kome meg på stranda før me skulle reise. (ja, for det var jo logisk oppi snøstormen….?) Eg måtte klatre i stigar, famle meg fram i mørke kjellarar, finne ting på dei merkelegaste plassar (kleda mine var brått ute på ein altan, på eit tidspunkt), berre for å oppdage at eg hadde tatt med meg dei merkelegaste ting på denne ferien, som skulle få plass i kofferten. Ei lampe, puslespel, bittesmå leikefigurar og plastdinosaurar….Det dukka stadig opp nye ting som eg måtte hugse å ta med. Og sjølv om eg visste at eg hadde fått plass i kofferten min då eg reiste til denne staden, og eg hadde ikkje kjøpt noko under opphaldet, så var det ikkje nubbesjans for å få kofferten igjen.
Så kjem det brått ein fyr; ein fyr kledd som ein soldat når han kom, og som ein rockeband-musikar i neste augneblink, som skulle ha rommet eg budde på. Dermed hasta det ekstra masse å få alt ut. Og så skulle me brått pakke med oss ein DIGER skrivepult som såg ut som ei blanding av eit antikk victoriansk møbel og noko kjøpt på IKEA.
Og så kjem det mest facinerande: ALT føregjekk med trekkspelmusikk i bakgrunnen….!! Ein marsj eller noko; eg blei i alle fall maksimalt stressa. Eg sprang og klatra og leita og kava.

Så bråvakna eg. Eg såg på klokka, og konkluderte i ei slags halvsvime at eg måtte stå opp og jobbe. Eg klatra over Dùnedain, som framleis var djupt i draumeland, og kræsja fyrst i klesskapet, så i baderomsdøra, før eg fekk vimsa meg inn i stova. Hovudet mitt snurra som ein karusell, og eg var framleis så stressa at eg skolv. Eg lufta bikkjene, og sette meg for å jobbe. Men den forbaska trekkspelmusikken dura framleis inni skallen min, og eg sleit med å halde kontroll på pusten. Hjernen min var så på hurratur, og eg greidde overhovud ikkje å samle tankane på ein flekk!
Så eg kapitulerte og kraup opp i senga igjen.

Etter å ha sove eit par timar, blei det betre. Takk og pris.
Men det rare er at eg har ikkje stressa på lengje. Eg har ingenting som ligg og tyngjer meg som eg MÅ får gjort innan nokre tidsfristar. Så kva som utløyste galskapen må gudane vite.

 

Ja, tenk det. Eg har bestemd meg for å avlyse heile oktober. Månaden med Halloween og skrekk og gru og grøssarfilmar og det som høyrer med. Koronaen skulle jo ha lagd seg etterkvart, skulle den ikkje? Ingen vits i å køyre favorittmånaden min når ein ikkje ein gong får lov å feire den gøyaste dagen i året!!

Soundtrack: Kristin Solli – Hvem I Flammer

Då eg var lita var det fysjom-fy å feire slik ei kommers tulle-amerikansk høgtid. Men akk, eg lengta sånn etter moglegheita til å kle meg ut som eit lite monster, ein creepy zombie eller ein mystisk vampyr. Trick or treat. Skjære ut graskar. Sjå skrekkfilmar sjølv om eg eigentleg ikkje hadde lov.
“I Noreg har me jolebukk!” var argumentet. Men det er overhovud ikkje like gøy å vere utkledd som ein sliten fjøsnisse som å vere ei fandenivoldsk heks med vorter på nasa!!
Her har me omfamna både morsdag og farsdag, McDonalds og at jolenissen bur på Sydpolen. Då gjer det vel overhovud ingenting å dyrke ein aldri så liten hedensk tradisjon som ikkje ein gong har amerikansk opprinning? (alle veit vel at det er ein keltisk tradisjon, som har opphav hjå våre vener på dei britiske øyene?)

Etterkvart som eg blei eldre, var det festane som freista mest. No matter; feste kunne me gjere heile året, men eg for min del ville kle meg ut. Og då kom argumentet: “Det er berre noko som butikkane har funne opp for å tene pengar!”
Men eg lagar kostymane mine sjølv, eg! Det einaste eg legg ut for som standard, er linsene. Eg ELSKAR alle dei supercreepy linsene ein kan få tak i, og Halloween er på sett og vis det einaste tidspunktet der det er nokon lunde innanfor å gå med slikt. Sjølvsagt kunne eg brukt dei året rundt, men kvite zombieauge krev på ein måte litt ekstra, og ulikt Goth-Lokkri, er det svært sjeldan eg gidd å bruke tid på liksminke og fancy kjolar.
Men på Halloween står eg gjerne på badet i tre timar for å lage perfekte ormehòl på haka og skyggeleggje nasa og augehòla på heilt rett måte.
Eg har vore killer-clown, zombie, psyko-pasient og voodoo-prestinne siste åra, sånn for å nemne noko. Hovudsakeleg med å bruke ting eg likevel har i skap og skuffer. Men eg kjøper gjerne nokre små ekstra-ting, berre for å gjere kostymet ekstra kult, sjølv om det ikkje hadde vore like naudsynt til ei kvar tid. Og skal ein kjøpe, finn ein dei beste kostymane på bruktbutikkar og Fretex.

I år skulle eg ha svarte, heildekkande sclera-linser, og køyre anten possessed evil girl eller gå full demon. Eg har òg leika med tanken på å vere gravid zombie med oppriven mage, men det krev så mykje førearbeid at eg har tenkt å avvente den aldri så litegrann.

Så ja; eg elskar Halloween. Sjølv om det har vore år eg av ulike grunnar har vore nøydd å stå over, så er det noko med den stemninga. Mørke kveldar der regnet piskar mot vindauga; det knitrar i peisen, og ein kan med godt samvit krølle seg saman i sofaen med ein varm kopp te og eit mjukt teppe, medan ein køyrer horror-maraton på skjermen. Men nokon fest blir det neppe, sidan verda er midt inne i ei slow going apokalypse. Fullstendig blotta for zombie-angrep og tøffe fall out-outfits, der folk kjempar med maskingevær for å sikre seg den siste boksen med hermetisk lapskaus på Rema 1000. I staden fyller me havet med medisinske eingongsmasker, slåss om dopapir og ni-les avisene i håp om nyhende om at presidenten i Amerika stryk med. Litt av ein gjeng.

Eg føreslår dermed at me avlyser heile oktober, og hoppar rett til november, sånn at eg kan fokusere på ein annan kjær, amerikansk skikk: Hausttakk.

Korona-viruset har stengd ned samfunnet. Eg for min del er veldig glad; eg har diabetes og eg har forkjølingsastma. Og folk flest har teke lock down veldig fint, så eg tenkte å bidra med mitt. Her er gode råd til kva ein kan finne på når ein likevel skal halde seg innanfor husets fire veggar!

Soundtrack: Utvandrerne – Netflix

Noreg er i lock down. Folk får heimekontor, og alt av arrangement er avlyst. Treningssenter og uteplassar held stengd. Alle skal halde seg heime, så langt som råd.
Men er det eigentleg så ille? Du kan gå rundt i pysjen heile dagen, ikkje stresse og gå heilt utan sminke eller med håret slengd opp i ein rufsete hestehale. Og ikkje minst kan ein bruke tid på dei ein er mest glad i!

Om du har born:
– Bygg eit teppe  – og putefort i stova, og les eventyr med lommelykt inne i mørkret!
– Lag kakao med marshmallows, og benk dykk i sofaen med ein god film for heile familien!
– Spel brettspel!
– Trolldeig! Eit undervurdert vidunder. Bygg eit familiebilete saman, der alle lagar ein figur kvar og lim det i ei ramme når det er ferdig.
– Om alle er friske, men heimeverande, og vèret tillèt det, så kan ein vere ute og leike SAMAN! Lær ungane dine leikane DU elska då du var liten; Stjele egg, Boksen går, Krig (leiken altso…om andre enn meg hugsar den?) Bro Bro Brille, Haien kommer…..Lær dei leikane som kanskje ikkje er så vanlege lengjer!
– Alle i familien teiknar eit bilete med MASSE fargar, i eit felles tema. Kjæledyra dykkar, årstider, draumehuset….Kjøp matchande rammer når folk slepp ut i friluft igjen, og heng dei opp saman!

Er du innestengd med kjærasten din:
– Start på vårreingjeringa! Så slepp de ta den når de er i 120% i jobb igjen!
– Prøv noko nytt på kjøkenet; lag pastasaus frå grunnen av, prøv deg på noko eksotisk, komponèr ein pizza med fyll de aldri har prøvd før! La deg inspirere på Pinterest!
– Lag ei kjærastebok; finn fram bilete og skriv ned historiar frå livet dykkar saman. Det er eit nydeleg minne å ha til seinare <3
– Finn favorittfilmane dykkar; Dùnedain elskar action (stakkars…) og eg er horrorfanatikar. Prøv å finne noko begge kan elske saman!
– Brettspel funkar her med!
– Om ein kan gå ut, så kan ein jo starte med hagearbeidet tidleg? Skjære tre, rydde gamalt lauv, fixe gjerdet….Du finn GARANTERT noko som skal gjerast!

Sit du aleine:
– Spel dataspel! Det finst MMO-spel for ein kvar smak, der du kan samarbeide med andre og chatte og skravle så masse du orkar!
– Lag fotobok! Sjølv brukar eg helst Fotoknudsen sin nettbaserte program, sjølv om eg er litt sinna på dei fordi dei er så treige med å levere. Men dei har fantastisk fine design-moglegheitar!
– Sortèr den roteskuffa di, som du har kjefta på deg sjølv over at du endå ikkje har orden i….
– Ring ein ven! Det er framleis lov!
– Lag deg ein kopp varm te, pakk deg inn i det mjukaste teppet, og sjå alle filmane eller seriane i listene dine på Netflix eller Youtube eller HBO; whatever’s your poison of choice!
– Prøv deg på handarbeid! Eller eit anna hobbyprosjekt. Igjen: Pinterest er STAPPFULT av geniale idèar som MÅ prøvast!

Eller gjer ALT SAMAN! Tid og overskot burde dei fleste ha nok av i desse dagar, med mindre dei er sengjeliggjande.
Happy Lock Down alle saman! <3