Soundtrack: P!nk – Funhouse
Dei kunne kome inn og sei dei skulle lage puslespel med slegge av kneskåla mi, men det var til sjuande og sist veneflonen som ga meg i overkant høg hjarterytme og hyperventilasjon!!
Nydusja, men blotta for sminke og piercingar…Hæsjtægg: No filter what so ever. Og på veg mot nye eventyr.
Det blei ikkje så mange timane søvn på meg i natt. Operasjon og narkose? Bring it on. Men veneflon? Oh, please God spare me.
Trass i at Dùnedain hadde bursdag, via han dagen sin til å hengje på Haukeland med eit tappert smil kring munnen for å passe på meg. Sånn bortsett frå at han cruisa ein liten tur på nærmaste kiosk for å trykkje i seg to soft-is.
Eg var derimot på plass med (etter forhalda) godt mot, 20 minutt før eg skulle. Krykkjer, bok og tøflar; check. Staben ved ortopedisk var særs facinert over tøflane mine, som eg stolt introdusert som lukke-tøflane. Og jaggu presterte dei godt i dag. Eg fekk verdas herlegaste sjukepleiarar innom meg, som svarte på alt av spørsmål eg måtte sitje med, trøysta og roa nervene mine, og var berre heilt fantastiske. All hail the AWSOMME crew!! Og den biat-chen som var på Voss og presterte å få meg til å grine midt på natta med å skjelle meg ut der eg låg i halvsvime kan fuck off and DIE! *fnyse* Whole other story.
Verdas tøffaste tøflar og lesestoff under varm dyne <3
Eg fekk bedøvelseskrem der dei skulle setje veneflonen, og beroligande for sjela.
Så kom kirurgen tuslande, og spurde meg om eg var klar til å fjerne menisken….!! Han humra då kjeven min gjekk i bakken.
-Hæ? Fjerne?!
– Ja, worst case scenario.
– Kva konsekvensar får det?!
– Du mistar jo dempinga i kneet….
Og eg såg for meg ein Lokkri som aldri får svinge seg på dansegolvet igjen. Hjarta mitt sokk ti hakk.
All creamed up ‘n’ nowehere to go!
Nokre attention-whores er supergode skodespelarar on cam. Eg freista sjå tøff ut, men mista all piff rett før kamera gjekk av.
Dis is real fear, ladies & gentlemen.
Eg blei preppa etter beste emne; fekk fancy sjukehustruse, nattskjorte, badehette og plastposar på fotane. Og ikkje minst ein utvaska, blå slåbrokk som hadde sett sine betre dagar. Alle piercingar var ute, og eg følte at nasa mi brått var stor som ein kålrabi, sjølvmotseiande som det måtte høyrast ut. Eg føler meg både naken og bortkomen utan ringar i nasa!! Lærte meg òg kvifor piercingar må ut før operasjonar! Har alltid levd i trua at det var grunna infeksjonsfare, men det viste seg at det var grunna faren for brannskader fororsaka av noko av utstyret dei brukte! Jepp, så lærte eg noko i dag òg.
Så blei eg førd inn på operasjonsstova, som var både ljos og stor. Tre herlege sjukepleiardamer venta på meg, og sette veneflon på innsida av albogen (det gjekk ikkje; blodårene mine var for langt uti huda, og eg enda med ein snerten liten blåveis), før dei konkluderte med at oppå handa var nok best. Og eg fekk ei hand å halde i medan ei supersøt dame stakk. Det gjekk over all forventning!
– No skal du få sove, sa dei. Framleis hand i hand med meg. Maske over fjeset, iskald iling i handa, og borte var eg.
Eg vakna rett etter, føltes det som. Damene var like smilande og blide, og lempa meg over i sjukesenga mi. Så sovna eg igjen. Då eg vakna hadde eg ein bedøvelsespropp i nada, som var særs irriterande. I halvsvime meinte eg det var lurt å plassere den i motsatt nasebor, før eg duppa av igjen. Eg sov kanskje ein times tid til, før eg byrja å bli litt mindre zombie. Dùnedain dukka opp med softis-ande og rullestol, og kirurgen keik innom igjen for å informere meg om at dei måtte fjerne noko av menisken min, fordi noko av den hang og slang på sida av kneet, før dei hadde lappa saman det som hadde sprukke. Men eg har framleis menisk, så på sikt er det håp for nye moves blant disco-ljos og fargerike drinkar, atter ein gong! <3
Det blir då 6 veker på krykkjer, men no skal det i det minste gå framover, etter mine berekningar!
FERDIG! Ny forbetra versjon: Lokkri 3.2!
Eit Deli de Luca-isbeger med kvit sjokolade og cookies ‘n’ cream + 1/3 av ei baconpølse seinare, og sat me i bilen. Eg sleit med å halde augo opne, og Dùnedain måtte stoppe heile to gongar i vegkanten så eg fekk spy. Delikate detaljar. Men så var me heime.
Smertestillande er no innteke for kvelden, eg har sove 3 timar på sofaen og fått servert fiskegrateng av go’mannen (snakkar om bursdagsmiddag….Men me får ta den att når eg klarar å gå meir enn fem meter. Han fekk i det minste presang av meg! Ny hettegensar, halsband, armband og ny øyrering, sidan han snakkar om å ta hòl i øyra igjen! <3 My man is hotter than yours!! <3 ) og er no klar for å re-kapitulere, så sant eg berre klarar å karre meg opp trappa!
Men aller sist vil eg takke for alle fine meldingar og helsingar eg har fått! My peepz; U are the BEST!! *avstands-mose*