Soundtrack: TYLGlenn øver til jolekonsert
Eg elskar å pynte neglene mine. Det kan lissom aldri bli nok glitter og bling og lengde og det som ellers er mogleg å klistre på dei. Men eit stadig tilbakevendande problem, er jobben min. Å jobbe med mat er særs upraktisk når ein har lange klør med masse fargerikt dill, og dei meir praktiske ikkje-kontorske jobbane eg har hatt i filmbransjen, har ein tendens til å gå hardt utover neglene.
Førre gong eg fekk utstyrt meg med eit sett velstelte ti, køyrde eg like gjerne tre av dei fast i eit kamerastativ og bokstaveleg talt røska dei av. Ao.
Men så var det denne fantastiske dama då, Elisabeth. Ho har bestemd seg for at ho skal kombinere sin kjærleik for hår, med sin kjærleik for negler. Dermed treng ho modellar, når ho skulle hive seg i gong med noko som så fint heiter SNS. Eg skal ikkje hive meg ut i noko av det tekniske terminologiane kring dette fenomenet, men kort sagt går det meir på at ein styrkar eigne negl, og på ein finurleg måte “byggjer” dei. Heilt greit, eg stiller gjerne som øve-prøvekanin, eg!
La meg sei; eg er ikkje skuffa:
Foto: Elisabeth
Til og med ein liten pegaus-horning på eine ringfingeren, og blåsvarte steinar på den andre!! 😀 Og gliiiitter i tuppane! Dæng.
Det som var genialt for min del, var rett og slett at dette er MIN lengde på neglene. Eg må jo fylle på, men det er mi negl som på ein måte “byggjer” vidare for den støypte delen! Og dei føles meir naturlege enn mange av dei andre typane eg har freista å halde. Så får eg håpe at denne sorten faktisk held til sånne apekattar som meg, som ikkje er skapt for pent kontorarbeid og denslags!
Tusen takk, Elisabeth!! Og så kan ein følgje ho på @colortasticnailstudio på Instagram! 😉 Eg ser i alle fall fram til å byggje vidare på noko som ikkje berre bøyer seg og flisar seg i alle rettninga, trass i at Elessär allereie har hinta om at han har tenkt å by på ein utfordring eller to i prosessen med å ha velstelte negler!
Eg hugsar då eg var på Gran Canaria for nokre år sidan og fekk fixa neglene. Det gjekk mykje i same stilen; fransk manikyr med svart tupp. Dama som manikyrerte meg var skikkeleg koseleg, og me blei sitjande og skravle. Eg forklarte at eg hadde høyrd at denne typen manikyr blei omtala som “gothisk manikyr”. Ho lo litt, og sa at det var eit veldig merkeleg fenomen det der. Ho hadde hatt eit større antal norske kundar, som gjerne var i gata “rocka” eller “gothere”, og dei ba om akkurat det same!
Så me konkluderte med at stilen måtte vere norsk-gothisk manikyr.
I ettertid trur eg kanskje det kan vere på sin plass, for om ein googlar, så kallar ein det visstnok berre “black French manicure”.
Så då veit du det! Ein lærer kvar dag, om det så berre er noko nytt om negler.
Og visst nokon lurte på det soundtracket øverst i innlegget, så er då TYLafantane arbeidstittelen på meg og Dùnedain sitt musikalske samarbeid! xD
