Så var jola over for denne gong, sånn bortimot. Dei småleg melankolske tonane til Alf Prøysen og Sølvgutane er bytt ut med industrial metal og P!nk, i alle fall for denne gongen. Magen er full av både pinnekjøt, riskrem og ribbe, og eg føler eg har marsipan tytande ut av øyro. Englane blei på loftet her hjå meg i år, sidan me feira jola i BaleBy!
Eigentleg skulle eg sitje og vore flink romanforfattar, men jaggu melde dokumentasjonstrongen seg, og sidan eg i tillegg er tom for RedBull, så har eg ei kjensle av at Eirill må bli der ho er ei lita stund til.
Soundtrack: P!nk & Lily Allen – True Love
På mange måtar blei det den beste jola på lengje, sidan eg fekk vere der eg feira dei fyrste jolekveldane i livet mitt. Den vakraste staden på jord i mine auge: Balestrand.
Det var snø. Det var Boney M til sølvpussinga. Barnelatter og bikkjer som dansa kring joletreet; alle med like stor entusiasme som meg der eg låg på alle fire og grov fram gåvene. Det er slik det skal vere. Å ha nokon som finn like stor glede i jolekvelden som meg sjølv er magisk, og det er ikkje det same utan born i huset når kvelden kjem.
Det var meg og Dùnedain, bror min med madam og kids, gamlingane og hundane. Berre dei stakkars pusejentene mine var djupt sakna, men for å vere ærleg så drit dei litt i heile opplegget. Dei er ikkje interessert i pakkar og styr. Om dei får velgje vil dei liggje framfor peisen, ete våtfòr og bli klødd bak øyro, og det kan gjerast kvar einaste dag i året.
Jolestemninga kom til sist, og takk og pris for det! <3
Det hjalp litt med bakedag med Kriss og puseflokken hans. I år som alltid før blei det laga jødekaker og serinakaker hjå dei, og her heime fleska me berre til med kakemenn denne gongen. Ikkje fekk me tid til å pynte dei heller, men dei smakte heilt fint utan konditorfarge og smelta sjokolade!
Eg òg Kriss har òg ein tradisjon med å reise på jolemarknaden i Bergen saman. I år var faktisk fyrste gong me klarte å kome oss innover medan det framleis var ljost!
Stemninga er noko anleis sånn før alle ljosa skin i adventsnatta, men då har me i det minste prøvd det òg.
Me åt pommes frites og crêpes (eg måtte gje tapt og kaste siste resten, for magen blei full før augo! Bòn apetit til byrottene …!)
Og kvart år tvingar eg meg sjølv opp i pariserhjulet, så sant vêret tillèt det. I fjor regna det trollkjerringar og pusekattar, så me var ikkje så veldig gira på å sitje der og bli våte og kalde. Men i år var det berre småkjøleg, og då skal me opp i høgda!
Har eg nemnd at eg har høgdeskrekk? Noko så hinsides òg!! Men no har eg omsider funne ut at opp er verre enn ned, så om eg til neste år hugsar å sitje på rett side så eg ser meir nedover enn når me går oppover, så går det bra! Sånn nesten. Litt pusteproblem og skjelvingar høyrer med når ein trossar seg sjølv og kastar seg ut i slik noko toskeskap.
Så var jola nesten her, og me pakka snippsekken, sa farvel til pusejentene som skulle feire jola aleine (men svigerfar lova å sjå til dei, så dei hadde alt dei trengde!) og snudde snutane mot Sogn.
Me kom fram bittevetle jolafta, og Dùnedain blei parkert ved kjøkenbordet saman med far min for å pusse sølv, medan eg rigga opp høgtalaren og Spotify så dei kunne få høyre på Boney M til arbeidet.
Det høyrer med til jola. Det blir ikkje jol utan Boney M!!
Eg og mamma gjorde klar romma til dei som skulle kome dagen etter, før alle dumpa ned framfor kvar sin skjerm i stova.
Det vil eg berre gjere klårt for alle som kjem på vitjing til meg i framtida, når eg har plass i huset til å ta imot gjestar: Mobiltelefonar, nettbrett og denslags blir IKKJE godteke når de er hjå meg!! Eg skal ha mobilhotell i gongen, eller de må parkere fysjom-dingsane dykkar på rommet de har fått tildelt. Eg HATAR slike småskjermar. Det er derfor det kan vere i overkant vanskeleg å få tak i meg; eg legg att mobilen over alt.
But I digress: Ny dag, og me var på kyrkjegarden og vitja dei som ikkje lengjer fekk vere med oss. Bror min og flokken hans kom, og mannen min var ake-assistent medan me andre pynta joletre, krangla om kvar det kunne gjerast plass til jolekrybba (eg er kanskje ikkje så kristen av meg at det gjer noko, men jolekrybba SKAL opp!!) og etterkvart slo me oss ned for å sjå Hovmesteren & Grevinnen på NRK, tradisjonen tru.
Så var det ENDELEG jolekveld, og pakkehaugen var ENORM!
(og det må nemnast at eg fekk mandelen i grauten!!)
Eg og troltao (niesa mi) var pakkeansvarlege, og las lappar og delte ut. Eg fekk så utruleg mykje fint!! Nye støvlar, boksar til vaskepulver, morgonkåpe, musikk og film, smykker, tøflar … ingen bøker i år faktisk? Haha! Men så hadde eg berre ei på ynskjelista mi òg då.
1. joledag skravla eg med Gunvor, som heilt hadde gløymd å opplyse meg om at han som skulle levere gåva mi ikkje kom seg opp bakken til foreldra mine sitt hus og hadde putta den i postkassa. Men der låg den framleis og venta på meg, og inni der var det ein nyyyydeleg langarma tee med matchande lue! <3 OMG lissom berre. Ho er eit genialt menneskje som kjenner meg altfor godt.
2. dag kom, og det var så vidt eg klarte å lokke med meg gubben min heimover. Han har lyst å bli der slik at han kan få vere dreng på heiltid, han. Men me hadde tre pusar som venta, og eit hus som var isande kaldt då me kom inn dørane. Og så er det litt godt å kome heimatt òg, sjølv om eg trives godt der heime mellom fjord og fjell …
God jol vidare alle saman!
