Denne veka kom det ein snill ljosmann til oss og kurse oss litt i ljossetjing. Så då er det kanskje naturleg at me lagar skrekkfilm?
Soundtrack: Prodigy – No Good (Start the Dance)
Då eg i mine yngre dagar studerte film hadde me berre den gamle typen ljos som krevde fem menn for å rigge. Eg er old school og likar det best. No går det i stor grad i LED-ljos, som på mange måtar er mykje meir praktisk, men som gjer at ein må jobbe litt anleis. Så for min del er det veldig greit å få oppdatere seg.
Problemet var vel helst at eg blei fullstendig ubrukeleg sidan eg skulle vere skodespelar i tillegg: Fyrste dagen spelte eg bissnisskvinna Isabella von Meyer med falske raude negler. Dei hang ikkje godt, for å sei det mildt!
Berre det å pudre den stakkars motskodespelaren min, Jonny, var ei utfordring sidan neglene ramla av berre eg pusta. Men me kom gjennom det! Og eg må innrømme eg tek meg godt ut som seriøs aksjemeglar når det kjem til stykkje, sjølv om eg følte meg så malplassert som det overhovud var mogleg å bli!
Historia var ikkje den mest kompliserte, sidan dette berre var ei øving. Me hadde med oss Dùnedain som prod.ass og på lyd, snille Inge stilte med ljos og kursing, og Wenche tok seg av regi, foto og delvis produsent, sjølv om me andre stemde i når det var naudsynt. Jonny tok på seg rolla som Carl Frederick Morgenstierne; ein noko ufyseleg kar som ville kjøpe det ingen pengar kan kjøpe: Ei menneskeleg sjel.
Eg hadde sminke, prod.design og spelte det stakkars offeret hans som var nøygd med å selgje sjela si for ein milliard dollar.
Innspelinga gjekk over to dagar + ein dag med rigging.
Utanfor var vêret rett og slett horribelt, og med vind som kom ned gjennom pipa og ei dør som konstant sto og knirka, så blei det litt utfordringar for den ferske lydmannen vår som berre har helde bommen ein gong før i sitt liv.
På dag to skulle sjela overleverast, og eg måtte iføre meg spøkelseskostymet mitt. Noko som inkluderte å sminke hendene mine, og dermed etterlate seg kvite fingeravtrykk på ALT eg tok i.
Det må leggjast til at eg sette ny rekord i linse-påsetjing denne dagen!! Begge linsene kom på med eit forsøk!! HURRA!
Og så fekk me leike oss med tørris. Eit særs komplisert konsept som funkar dårleg på metallfat etter mi erfaring. Effekten blei awsomme, men hendene mine sto i fare for å fryse fast meir enn ein gong i prosessen! Men når bileta blei så kule som det kan sjå ut til at dei blei, så var det verd kvart einaste avfrosne lem!
For å sei det slik, så er ikkje dette eit prosjekt som skal vidaresendast til festivalar, men på sikt dukkar nok snutten vår opp på YouTube! Så hald pusten, finn fram popcornet og set deg til rette når den tid kjem! Om historia kanskje ikkje er Oscar-materiale, så har eg trua på at det kan bli ein artig liten sak likevel!
