Soundtrack: Naboen….

Kor tid det starta er eg heller usikker på. Eg har hatt ei av dei nettene der eg ligg og vrir meg som ei vaskefille, og ikkje klarar å sovne. Ikkje hjelp det på at Perle har brukt nasa mi som slumreknapp mesteparten av natta. 
Men på eit eller anna tidspunkt mellom 6 og 8 var i alle fall naboane over meg vakne, og det var tydelegvis veldig viktig at resten av bebuarane fekk med seg dette. Det byrja med at nokon gjekk med sko over hovudet mitt. Så var det nokon som blei sinna. Ei dame var ikkje vidare imponert over eit eller anna, og stemmenivået blei heva litt etter litt. Det gjekk ikkje an å få med seg KVA som var problemet, men vedkomande som mottok kjeften, kom i alle fall ikkje til ordet. Meir tramping. Av ein eller annan grunn kunne eg, trass i å ikkje klare å oppfatte eit einaste ord, høyre at kvinnfolket kjefta på bergensk. Og så stemde eit knøtt i, som skreik ut i frustrasjon, det blei trampa litt meir, nokon slamra i ei dør, og orkesteret held fram ned trappa utanfor. 
Konserten var over, men det er framleis nokon, med sko, som ikkje klarar å bestemme seg kva rom vedkomande vil opphalde seg i der oppe. 

Med unntak av nokre år på Danmarksplass, har eg aldri budd i blokk. Dei fyrste par leveåra mine budde me i rekkjehus, men bortsett frå det har eg alltid vore ein “husperson”. Oppvaksen på småbruk i bygde-Noreg, og nokre år på loftet hjå besteforeldra mine. Eg syns til og med det kunne bli i overkant slitsamt. Bortsett ifrå det, har eg alltid budd i hus. 
Ikkje at leilegheita eg passar ikkje er kjempekoseleg, herleg storleik, og på ingen måte klaustrofobisk! Men det er noko med å ha menneskjer kring seg på alle kantar. Dette er fyrste gongen eg eigentleg merkar noko til naboane, bortsett frå dei eg har møtt i trappa eller ved inngongsdøra, men det er noko rart med det å dele hus med ein haug med folk som du sannsynlegvis aldri kjem til å sei eit ord til. Og det trass i at du er veldig klar over kva dei et til middag, kvar bidige dag! (i går hadde naboen kjøtkaker, og dagen før slo dei til med eit slags karri-gryte, dersom du lurte.) 

For ein periode er kåken her heilt fantastisk. Og eg ELSKAR dusjen! ,Den er så svær at eg kunne helde fest der inne!! Kjempeopen stove, MASSE plass på kjøkenet….Skjær ned på naboane, og eg kunne gjerne budd slik! ^^ Særleg når det er ein stor boks med sjokolade i spisskamerset! <3 (neidå, Ingeborg! Eg har framleis berre teke ein!) 

Men då høyres det ut som om dei over meg har bestemd seg for kvar dei vil bli, og eg vurderar å ta ein alvorsprat med Ole Lukkøye igjen.