Musikken byrjar å spele, og alle snur seg. All merksemd blir retta mot den bakre delen av lokalet, der dei store dørane går opp, og brudepikene og brudesvennane kjem inn på rekkje og rad. Dei har krans på hovudet og kvite kjolar. Fine dressar og kanskje ljos i hendene. Alt er tilrettelagd for den andre hovudpersonen for dagen, som stig inn i rommet, med blomar i håret og slep og slør. Og ikledd….ein potetsekk.
Soundtrack: Gregorian Choir – Nothing Else Matters
Dette er for augneblinken mitt vetle mareritt. Eg las på ei bryllaupsside nyleg: “Valet av brudekjole er kanskje det mest personlige valet av klesplagg du nokon gong kjem til å gjere.” og eg tenkte: -Kyss meg midt i kaviarkrysset!!
For det er jo ei sanning i det, men så var det ein million faktorar som gjer at eg får lyst å rive ut det lange håret som eg har spart ut i over eit år no. Nettopp fordi eg vil ha ei fin frisyre til den store dagen.
For eg veit AKKURAT korleis brudekjolen min skal sjå ut. Vel, nesten. Den skal ha lange ermar, som eg likar å referere til som trompetermar. Sølvbroderi, ljos i fargen (helst kvit), ganske enkel, men med korsett. Og eg vil ha kappe med hette i mesh, ikkje noko klassisk brudeslør. Og draumekjolen min ligg for all del til sals på nettet, men den ville ha kosta meg 21.000 kroner.
Eh, nei. Så mykje pengar GIDD eg ikkje kaste vekk på ein kjole eg skal bruke ein gong i livet. Då føler eg mykje heller for å spytte inn litt ekstra i god mat og drikke, ei skikkeleg bryllaupsreise og bra musikk til sjølve festen.
Så eg byrja å leite. Saumfòr finn.no, leita gjennom alt av bryllaupsbutikkar i Bergen (via nett; det er jo ikkje lov å gå ut i desse dagar….), sjekka opp med folk som syr….Men draumekjolen uteblir. Senke litt på krava? Okay, la oss prøve. Følgjande resultat sit eg då att med:
1) Det er masse fine kjolar, men dei snurpar seg saman kring føtene, og vil redusere meg til ei trippande høne med egg klar i bakvegen om eg skal vere iført dei.
2) Stroppelaus kjole? Jaudå, men eg manglar relevant fylde i det øvre partiet, og ville nok ha enda med heile brudestasen hengjande som eit slapt skjørt kring livet før eg kom til alters.
3) Eg har ei kroppsform som med tida vil få forskarar til å klø seg i hovudet den dagen dei opnar kista mi i arkeologiens namn; eg ser ut som ein opp-ned pyramide, med superflotte bein, og skuldrar/nakke som ein okse på steoridar.
4) Nei, korte ermar funkar ikkje. Ikkje korte skjørt heller. Nope!
….og finn eg noko eg tenkjer kan fungere, kan du ta deg faen på at dei ikkje finst i anna enn størrelse 36. Og la oss berre innsjå det; eg kan slanke meg til eg blir BLÅ i trynet, men størrelse 36 kjem eg aldri til å klare å skvise vomba inn i.
Hadde dette vore for cirka 20 år sidan, med andre ord nokre år før eg gifta meg førre gong, så hadde det vore heilt greit med ein svart brudekjole, og eg kunne sett den saman bit for bit med nydelege gothiske element. Den gong sa min komande ektemann at han berre hadde TO krav til bryllaupet: Me gifta oss i kyrkja, og at eg stilte i kvitt. Greit. Eg var jo nøygd med kjolen min den gong, men eg ser jo i ettertid at den var ein smule….bløtkake. Silkeroser og netting på armane; check. Laaaangt slep; check. Så då var i alle fall eg nøygd. Den gong.
Kjolen ligg framleis i ein kasse, lagra vekk, men den er uaktuell i denne omgong. I og med at bryllaupet blei ein katastrofe utan sidestykkje, så la oss sei at det er ein av grunnane til at det ikkje fristar.
Så kva gjer ein chubby liten wannabe-alv når ein kjem i ei sånn knipe som dette? Eg for min del kryssar fingrane for at verda gir gode ting til snille folk. Ellers så får eg berre hoppe i det, og stille i strisekk.
